49. Jazz nad Odrą: "Błękitna rapsodia" z mistrzem Adamem Makowiczem wydarzeniem festiwalu (ZDJĘCIA)

Adam Makowicz, znakomity pianista, wystąpił w Big Bandem wrocławskiej Akademii Muzycznej pod kierownictwem Aleksandra Mazura i Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej pod dyrekcją Alana Urbanka.
Ten wieczór upłynął pod znakiem jazzowej elegancji. Nic dziwnego, przecież gwieździe zza oceanu (Adam Makowicz mieszka w Nowym Jorku i Toronto, koncertuje na całym świecie), towarzyszył od początku Aleksander Mazur – kwintesencja elegancji i dobrego smaku.
Prowadzony przez Aleksandra Mazura Big Band, złożony ze studentów i absolwentów Akademii, stanął na wysokości zadania. Na rozgrzewkę zagrali dwa utwory: Errolla Garnera i Gordona Goodwina, Adam Makowicz usiadł przy fortepianie, by dać popis wirtuozerskiego wykonania muzyki.
Z Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją Alana Urbanka, Adam Makowicz zagrał Preludium nr 7 A-Dur Chopina we własnym opracowaniu oraz swoją własną kompozycję, pełną wdzięku i lekkości. Estrada Impartu na moment zamieniła się w teatr, kiedy muzycy Orkiestry żartobliwie z niej uciekali, a Alan Urbanek powstrzymywał ich, dramatycznie szepcząc „przecież to Makowicz”.
Wspólny koncert musiał być wielkim wydarzeniem dla młodych muzyków. Solowych popisów mistrza słuchali bardzo uważnie i nagradzali je oklaskami razem z publicznością.
Ponoć Alan Urbanek po raz pierwszy w swojej karierze prowadził wykonanie „Błękitnej rapsodii” George'a Gershwina. Poszło znakomicie, wspaniała muzyka zabrzmiała wzruszająco. – Dla Adama Makowicza to popisowy utwór, artysta wykonuje własną rozbudowaną sekwencję, na którą zgodził się Ira Gershwin, brat kompozytora „Błękitnej rapsodii” – zapowiedział Paweł Brodowski. – „Błękitna...” to symbol Manhattanu i wolności – uśmiechnął się.
Jej wrocławskie wykonanie było doskonałe, tchnące świeżością, a improwizacja Adama Makowicza poruszyła słuchaczy. Do tego stopnia, że wstali do owacji.
Adam Makowicz potrafi nie tylko pięknie grać, ma również doskonały kontakt z publicznością i widać, że po prostu kocha grać. Bisował aż dwa razy, na pierwszy bis wybrał piękną balladę „Dreamin'” Errolla Garnera.