Trudno jest być Bogiem. Byliśmy na premierze Jerry Springer the Opera [foto]

33. PPA: Czekoladka w lycrze i Jerry Springer [program]

Nie powiem, że "South Park" to przy tym małe piwo, ale coś jest na rzeczy. "Jerry Springer the Opera" to spektakl odważny, obrazoburczy, prześmiewczy, tylko dla dorosłych. Obnażający nie tylko głupotę i bezwzględność mediów, ale ludzi w ogóle. Do tego znakomicie zagrany i zaśpiewany (brawa dla wszystkich artystów). 24 marca byliśmy na premierze musicalu w sali Polskiego Radia Wrocław. Spektakl jest jednym z najgłośniejszych wydarzeń Przeglądu Piosenki Aktorskiej.

Musical, zrealizowany na podstawie brytyjskiego pomysłu Stewarta Lee i Richarda Thomasa, jest pastiszem słynnego telewizyjnego amerykańskiego show Jerry'ego Springera. Reżyser Jan Klata zaserwował widzom terapię szokową (przynajmniej niektórym). Operowa konwencja została tu połączona z wulgarnym językiem i scenami, które niestety coraz częściej możemy oglądać w telewizji czy tabloidach.

Więcej poczucia winy po reklamach

Na planie show Jerry'ego Springera ludzie opowiadają o swoich "brudnych sprawach" (czyżby aluzja do "Trudnych spraw" Polsatu?"). Dwight (Tomasz Sztonyk) zdradza żonę z jej przyjaciółką, uzależnioną od "koksu" (Elżbieta Kłosińska) oraz z transwestytą (w tej roli świetny Janusz Radek, trudny do rozpoznania).

Z kolei Chucky (Cezary Studniak) kopuluje z psem, jego żona marzy o tańcu na rurze (Emose Uhunmwangho), a Montel (Tomasz Jedz) chce uprawiać seks w pampersie. Na zmianę to skaczą sobie do gardeł, to znów wyznają miłość. A to wszystko na oczach telewidzów. Od czasu do czasu przerywa im ich "bóg", Jerry, mówiąc do kamery: "Więcej poczucia winy po reklamach".

ZOBACZ GALERIĘ ZDJĘĆ Z PRÓBY SPEKTAKLU

Z lewej Wiesław Cichy w roli Jerry'ego Springera i Bartosz Picher jako ochroniarz

Kto kiedykolwiek widział prawdziwy telewizyjny program Springera, ten wie, że właściwie nie ma w tym przesady. Tak to wygląda.

Szatan do Chrystusa: "Pierdol się!"

Bardziej hardcore'owo robi się w drugim akcie, kiedy show przenosi się do piekła. Naprzeciwko siebie stają tu odwieczni antagoniści: najpierw Szatan (Konrad Imiela) z Chrystusem, a później z samym Bogiem. Pojawia się też dysfunkcyjna rodzina z Nazaretu, a nawet nastoletnia Maryja, zgwałcona przez anioła.

Oni również nie przebierają w słowach, jak to u Jerry'ego. Maryja ma pretensje do Chrystusa, że została ukarana za zjedzenie jednego, małego jabłka. - Warzywa mogłaś jeść! - krzyczy do niej syn, tuląc pluszową owieczkę.

Z prawej Janusz Radek w roli transwestyty, z lewej Tomasz Jedz

Nie bez powodu przed rozpoczęciem każdego z aktów publiczność słyszy z offu ostrzeżenia, że to spektakl "tylko dla dorosłych" i może obrazić uczucia religijne. Od razu dodam, że moich nie obraził.

Zostanie po nas miłość?

Klata stąpa tu po cienkim lodzie ("South Park" się kłania), ale publiczność chyba dobrze wyczuła jego intencje (nie zauważyłam, żeby ktoś wyszedł). Większość się śmiała, ale tak naprawdę śmialiśmy się z siebie. Reżyser tylko postawił przed nami lustro. Chciał pokazać, że w naszym świecie brakuje świętości, a w tym całym pomieszaniu z poplątaniem, jakie serwują nam media, nie potrafimy odróżnić dobra od zła. To media są bogiem, wielu jest w stanie zrobić niemal wszystko, żeby się do nich dostać. "To Wasza chwila u Jerry'ego" - ten refren powraca w spektaklu jak bumerang.

- Żyjemy w błogosławionym stanie ciągłej zmiany - mówi w musicalu Jerry po przejściu piekielnej metamorfozy. - Nie ma ani absolutnego dobra, ani absolutnego zła. Mam nadzieję, że to co po nas zostanie, to będzie miłość.

Ja też mam taką nadzieję. Polecam.

czytaj też:

• Kto tu jest bogiem? Premiera Jerry Springer the Opera na PPA we Wrocławiu
• Trudne sprawy Dariusza z wanną