Nie wchodzić do lasu [American Film Festival]

Film rozpoczyna się przejmującą sceną: sponiewierana przez kogoś dziewczyna kończy swój żywot na leśnej ścieżce. Już ta pierwsza scena zapowiada, że nie będzie to obraz dla ludzi o słabych nerwach. I tak też jest w rzeczywistości. Samych scen grozy jest co prawda niewiele, jednak są one tak przejmujące, iż nie każdy będzie w stanie je znieść. "Leśny zabójca" używa młota, a tym samym w dość specyficzny sposób rozprawia się ze swoimi ofiarami… Przejdźmy jednak do rzeczy przyjemniejszych...

"Nie wchodzić do lasu" to opowieść o grupie muzycznej, która próbuje znaleźć motywację i pomysły na kolejne utwory bez konieczności sięgania po narkotyki, alkohol, tudzież inne używki. Ma im w tym pomóc przede wszystkim oderwanie się od cywilizacji oraz spokój na łonie natury, które jednak już w pierwszej chwili zostają zakłócone przez kilka znajomych dziewczyn, mających ochotę na dobrą zabawę.

Bohaterowie przy wejściu do lasu mijają tabliczkę z napisem "nie wchodzić". Ostrzeżenie zostaje jednak uznane za żart przez członków zespołu. Z czasem w leśnym obozie zaczynają ginąć ludzie. Kto za to odpowiada i czym się kieruje? Warto zobaczyć to na własne oczy i to nie tylko ze względu na postawione wyżej pytanie.

"Nie wchodzić do lasu" jest niejako połączeniem horroru z disney'owskimi produkcjami dla nastolatków, w których jest pełno ruchu i śpiewu. Co prawda, przedział wiekowy, w który celował reżyser, jest prawdopodobnie trochę odmienny od disney'owskiego, to jednak film cały czas przeplatany jest muzyką i piosenkami śpiewanymi przez bohaterów, niezależnie od sytuacji. Co więcej, nie jest to tylko błaha opowieść, ale film stawiający konkretne pytania, na które każdy musi sam sobie odpowiedzieć. Jak daleko można posunąć się w sprawach zawodowych? Jak ważne jest osiągnięcie sukcesu? Czy też wreszcie: ile tak naprawdę jest warte ludzkie życie?

Warto się wybrać na "Nie wchodzić do lasu", aby po seansie inaczej spojrzeć na świat.

Czytaj też:

• Banksy na American Film Festival