Retransplantacja serca w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym. Pacjent może żyć

Takie zabiegi u dorosłych pacjentów są w Polsce rzadkością, a skali świata dotyczą zaledwie kilku procent osób po transplantacji. Tym bardziej można mówić o sukcesie wrocławskich medyków.

- Pacjent ma 36 lat i za sobą długą historię choroby – mówi prof. Michał Zakliczyński, szef Kliniki Transplantacji Serca i Mechanicznego Wspomagania Krążenia USK we Wrocławiu. – 4,5 roku temu przeszedł transplantację serca w Zabrzu, ale wcześniej, czekając na dawcę, dwa lata leżał w szpitalu na wspomaganiu mechanicznym, bez którego by nie przeżył. W krótkim czasie doszło u niego do powtarzających się epizodów odrzucenia przeszczepu. Jednocześnie w jego przypadku leczenie immunosupresyjne okazało się nieskuteczne, prawdopodobnie ze względu na to, że pacjent nie tolerował większości dostępnych obecnie nowoczesnych leków zapobiegających odrzucaniu. Jego stan się pogarszał, aż doszło do krytycznego momentu, gdy nie był już w stanie funkcjonować.

Powtarzające się epizody odrzucania, być może związane również ze współistniejącą chorobą autoimmunologiczną jelit, doprowadziły do niewydolności serca.

Mężczyzna był pod stałą kontrolą specjalistów z USK, aż nadszedł dzień, w którym już nie wypuścili go ze szpitala. Jego życie było zagrożone i w tej sytuacji jedynym rozwiązaniem było zastąpienie zniszczonego serca nowym. Szczęśliwie dawca znalazł się szybko. Na początku października br. pacjent dostał nowe serce. Po 1,5 miesiąca od operacji czuje się dobrze, szykuje się do domu i obiecuje sobie, że będzie się oszczędzał. Inaczej niż wcześniej.

– Mógłbym już książkę napisać o swoim zdrowiu – żartuje Marcin Drab, kierowca z województwa mazowieckiego. – Od dawna choruję na wrzodziejące zapalenie jelit, ale na serce nie narzekałem. Aż do momentu, kiedy w wieku 29 lat zapadłem na grypę. Nie doleczyłem choroby, poszedłem do pracy i to był duży błąd. Czułem się coraz gorzej, traciłem siły, aż w końcu nie byłem w stanie wejść po schodach do domu. Lekarze zdiagnozowali mi zapalenie mięśnia sercowego i zakwalifikowali do przeszczepu. Trafiłem do Zabrza, ale długo nie było dla mnie serca.

Prawie przez dwa lata o życiu pana Marcina decydowała pompa, wspomagająca pracę jego serca. Młody człowiek był załamany, ale cierpliwie znosił długotrwały pobyt w szpitalu. W 2017 r. w końcu doczekał się przeszczepu.

– Początkowo wszystko było super, czułem się jak nowo narodzony i cieszyłem się, że wreszcie będę mógł wrócić do normalnego życia – opowiada. – Jednak radość nie trwała długo. Wróciłem do pracy, wkrótce znowu się przeziębiłem, a potem zacząłem odczuwać duszności i miałem coraz mniej siły.

Lekarze stwierdzili, że mój organizm odrzuca nowe serce. Mimo leczenia, było coraz gorzej. Postanowiłem skonsultować się ze specjalistami z Wrocławia, bo słyszałem o nich wiele dobrego. Tak dotarłem do USK, gdzie znowu przeszczepiono mi serce. To już moje trzecie.

Ale do trzech razy sztuka, jak mówią, więc miejmy nadzieję, że Marcin nie będzie musiał już przebywać w szpitalach, a po prostu cieszyć się życiem.