Katarzyna Kobro bohaterką spotkania w Galerii Sztuki SOCATO

Katarzyna Kobro była wybitną rzeźbiarką międzywojnia. Urodziła się w 1898 roku w Moskwie, zmarła w 1951 roku w Łodzi. Część jej prac zaginęła w zawierusze dziejów. Ojciec artystki pochodził z rodziny niemiec-kiej osiadłej na Łotwie, matka była Rosjanką. Ona sama wyszła za mąż za Władysława Strzemińskiego – malarza, twórcy teorii unizmu (według tej teorii kolory i kształty nie powinny tworzyć kontrastów). Katarzyna Kobro ponoć mówiła: „Moja rzeźba nie jest tym, czego by chcieli w swych salonach zbankrutowani i spatynowani fabrykanci”. Nie uznawała podziału sztuki na „użytkową” i „czystą”. Zmagała się z wojenną tułaczką (jej niemiecko-rosyjskie pochodzenie musiało sprawiać problemy), podczas wojny część jej prac znalazła się na śmietniku, a ona sama po wojnie rozstała się z mężem, który nie przyszedł nawet na jej pogrzeb. Pierwsza jej rzeźba powstała w 1920 roku i nosiła tytuł „ToS 75 – Struktura” (praca z metalu, drewna, szkła zaginęła – dziś jest znana z fotografii). Jej biografię pt. „Kobro. Skok w przestrzeń” napisała Małgorzata Czyńska, która będzie gościem piątkowego (18 marca) spotkania we wrocławskiej Galerii Sztuki SOCATO (pl. Solny 11) i na pewno chętnie opowie o swojej bohaterce. Spotkanie z pisarką zacznie się o godz. 19. O godz. 20 zostanie otwarta wystawa malarstwa Majki Kiesner i Katarzyny Swinarskiej „Dwie godziny nad poziomem wody”. – Majka Kiesner namalowała rzeźby i kompozycje przestrzenne Kobro, a Katarzyna Swinarska sportretowała rzeźbiarkę – mówi Karolina Jaklewicz, kuratorka ekspozycji, która będzie czynna do 12 kwietnia.