Jak nie zginąć za granicą: Włochy

Spontaniczni, otwarci, temperamentni i odrobinę zarozumiali. Tak w kilku słowach można opisać naród zamieszkujący kraj w kształcie buta. Nie można zapomnieć też o wrażliwości na sztukę. Bo gdzie, jeśli nie tam, w kraju Leonarda Da Vinci, Rafaela Santi, Dantego czy Petrarki, mamy spotkać największych estetów?

Nie sposób zwiedzić podczas jednego pobytu wszystkich zabytków i atrakcji czekających na nas we Włoszech. Kilka z nich trzeba jednak zobaczyć obowiązkowo. Wypada wybrać się do Colosseum – amfiteatru będącego symbolem starożytnego Rzymu. Za niewielką opłatą możemy zwiedzić tę ogromną budowlę, mogącą pomieścić ok. 80 tysięcy osób. Forum Romanum – dawne serce miasta, w którym gromadzili się obywatele Rzymu również warte jest zobaczenia. Podobnie jak Panteon, który w 125 r. ufundowany był przez cesarza Hadriana, a w XVI wieku został odnowiony przez Rafaela Santi. Nie sposób też nie odwiedzić Pompejów – miasta zasypanego w 79 r. podczas wybuchu Wezuwiusza.

Choć Włosi słyną z miłości do pięknych kobiet, słaba płeć jest u nich traktowana inaczej niż mężczyźni. Dostrzega się to zwłaszcza na południu, np. obowiązują tam pewne zakazy w kontaktach młodych dziewczyn z chłopcami. Jednak kobiety przyjeżdżające do Italii muszą być przygotowane na to, że mężczyźni będą okazywać im swoje zainteresowanie bardzo otwarcie, do czego zazwyczaj nie jesteśmy przyzwyczajone. Nie należy też obrażać się, gdy ktoś zagwiżdże za nami na ulicy. Choć u nas jest to spotykane najczęściej wśród grup mało kulturalnych mężczyzn, tam to normalny i bardzo popularny sposób na okazanie zainteresowania. Włosi często nawiązują też znajomości na ulicach czy w knajpach. Lepiej jednak nie brać tego na poważnie, bo nie warto wracać do kraju ze złamanym sercem.

Rytm życia w tym kraju wyznaczany jest przez tradycje i lokalne święta. Najpopularniejsze są dni patronów miejscowości. Odbywają się wtedy procesje, obnoszone są relikwie i podobizny świętego, a wszystkiemu towarzyszą występy i głośna muzyka.

Sklepy czynne są z reguły od 9:00 do 20:00, oczywiście z popołudniową przerwą na sjestę. Natomiast urzędy pocztowe pracują od 8:00 do 13:30, choć czasem w miejscowościach turystycznych nawet dłużej. Na dworcach należy zachować czujność, nie tylko ze względu na drobnych kieszonkowców, ale często zmieniające się w ostatniej chwili godziny przyjazdów i odjazdów pociągów. Warto uważnie słuchać zapowiedzi.

Nie zdziwmy się, gdy pewnego dnia wyjdziemy na ulicę i nie spotkamy żadnego człowieka, a cały ruch w mieście ustanie. Z pewnością rozgrywa się wtedy jakiś ważny mecz reprezentacji. Piłka nożna to dla Włochów druga religia. Po meczu natomiast musimy być przygotowani na głośne świętowanie lub rozpacz w całym mieście. Mieszkańcy tego kraju bardzo żywiołowo wyrażają swoje emocje.

Pizza i spaghetti – te dania kojarzą się nam wszystkim ze słoneczną Italią. Jednak kuchnia włoska to nie tylko makarony i chrupiące ciasta. Często spotykamy też owoce morza, świeże warzywa i sery, a wszystko oparte jest oczywiście na… winie. Mniej znanymi potrawami są m.in. krocche – ziemniaczane krokiety, fiorilli – kwiaty z dyni w cieście czy arancini – kule z ryżu. Posiłek we Włoszech zaczyna się od antipasto, czyli przystawki. To najczęściej sery, wędliny czy sałata, ale też bardziej wyszukane dania, jak np. suflety. Pierwsza potrawa to primo piatto – najczęściej kluski, ryż lub zupa. Secondo piatto składa się z mięsa lub ryby z rusztu, a do tego jarzyny lub sałatki. Posiłek kończy się oczywiście deserem, może to być owoc lub zuppa inglese, czyli coś jak biszkopty w kremie.

Na koniec przedstawiamy mały słowniczek przydatnych zwrotów.

Jak się nazywasz? – Come si chiama?
Gdzie są toalety? - Dove sono i gabinetti?
Poproszę dwa bilety. - Mi dìa due biglietti.
Czy mogę zadzwonić? - Posso fare una telefonata?
Gdzie jest najbliższy bankomat? - Dov’è il bancomat piu vicino?
Czy są wolne pokoje? - Ci sono camere libere?
Poproszę rachunek. - Il conto, per favore.

Reklama: