Wratislavia Cantans – Giovanniego Sollimy wspaniały teatr muzyki

Wratislavia Cantans w tej odsłonie ma także swoich wiernych fanów. Nie zawiedli się ci, którzy znają już tego niezwykłego muzyka, a część publiczności zapewne pamięta zeszłoroczne występy Sollimy podczas Wratislavii. W tym roku muzycy, czyli Giovanni Sollima – wiolonczela, Gabriele Bellu – skrzypce, Matteo Amadasi – altówka, Andrea Waccher – wiolonczela, Marco Amico – gitara, Giovanni Caruso – instrumenty perkusyjne i klawiszowe, Riccardo Scilipoti, Luigi Sollima – flety, wystąpili w sobotę (6 września) w kościele klasztornym w Lubiążu (wnętrze świetnie pasowało do tego rodzaju koncertu), nie zawiedli słuchaczy, dając koncert efektowny, pełen niespodzianek, perfekcyjny.
Zagrali Trzy tradycyjne pieśni _Komitasa, a także dwa świetne utwory samego Sollimy: _I Canti _oraz _Spasimo. O I Canti _tak napisał kompozytor: _Powiedziałbym, że to kompozycja dzika. _Ta deklarowana dzikość była pełna wyrazu, płynąca z wnętrza autora, świetna.
Spasimo to tradycyjnie używana nazwa jednego z kościołów Palermo. Sollima napisał utwór pod tym tytułem na koncert uświetniający zakończenie prac konserwatorskich świątyni, której początki datują się na 1506 rok. W muzyce Sollimy słychać szum morskich fal, rytmy muzyki arabskiej (kompozytor chciał stworzyć pomost między muzyką Greków, przez długi czas użytkowników portu w Palermo, a żydowską Jerozolimą).
Tego popołudnia w Lubiążu wszyscy muzycy zasłużyli na uwagę. Giovanni Sollima to niezwykła osobowość, tworzy wspaniały muzyczny teatr – mimiką twarzy, szerokimi gestami. Świetny był Marco Amico grający na gitarze, a Giovanni Caruso wydobył ze swoich instrumentów perkusyjnych wręcz oszałamiające bogactwo dźwięków. Teatr wyobraźni, teatr muzyki – w najlepszym wydaniu.
_Zdjęcia: Bogusław Beszłej/Narodowe Forum Muzyki/Wratislavia Cantans