Babcie są kochane, ale mają swoje życie

Czy słowo "babcia" oznacza dziś to samo, co 50 lub 100 lat temu?

Broń Boże, babcie się zmieniły. Kiedyś stereotyp osób starszych był bliższy rzeczywistości. I to, że głównym zadaniem babci było zajmowanie się wnukami, też było prawdą.

A dzisiejsze babcie są inne?

Dzisiejsze nadal są mądre, ale często i szalone: skomputeryzowane, ciekawe świata, z mnóstwem ciekawych pasji. Ich życie nie jest takie schematyczne i nie skupia się już wyłącznie na pilnowaniu swoich dzieci i wnuków.

A co w babciach pozostało niezmienne?

To, że są i zawsze pozostaną kochane. I to, że tak jak kiedyś będą robiły pierogi, naleśniki oraz będą pomagały swoim dzieciom w opiece nad wnukami.

Wszystkie? Są różne babcie.

Podzieliłabym je na kilka kategorie. Są babcie tradycjonalistki, czyli takie, jakie były kiedyś. A wśród nich babcie entuzjastki, które mają zawsze jeden temat rozmów - wnuki. Chwalą się nimi wszędzie i zawsze. Ale zdarzają się babcie, które mówią do wnuków, "nie mów do mnie babciu", tylko po imieniu. One znakomicie wyglądają i nie chcą się przyznawać, że są babciami. Jest też teraz wiele babć, które kochają swoje wnuki, ale dają im dokładnie tyle miłości, ile trzeba.

Czyli?

Czyli mówią do swoich dzieci: "Owszem, pomogę Ci przy wnukach, ale pamiętaj, że jutro mam wykłady w Uniwersytecie Trzeciego Wieku, a potem idę na kurs tańca". To coraz częstsze sytuacje, gdy rodzice i wnuki muszą się po prostu dostosować do czasu babci, która właśnie realizuje się życiowo.

Ale Dzień Babci i dla tych szalonych, i dla tych tradycyjnych pozostaje świętem? Pozostaje miłym, ciepłym dniem, który powinien trwać cały rok. Ale dopóki tak nie jest, to chciałabym, by chociaż w Dniu Babci starsi wnuczkowie nie tylko do niej zadzwonili czy wysłali esemesa z życzeniami, ale znaleźli czas, by przyjść i porozmawiać - i to nie tylko o chorobach, ale o życiu. A młodsi niech zrobią laurkę i przyniosą kwiatek. Zapewniam, że babcia odwdzięczy się pyszną zupą pomidorową czy inną potrawą, którą wnuczek lubi.