Jednak od momentu, gdy pewna kobieta w kawiarni bierze Jamesa i Elle za małżeństwo, ci zaczynają ze sobą rozmawiać jakby rzeczywiście nim byli. W odgrywaniu nowych ról obydwoje są niezwykle przekonujący. Tak bardzo, że po pewnym czasie pojawia się pytanie: kim oni tak naprawdę są? Gdzie i kiedy zaczęła się gra? Bo być może wcale nie w momencie wyjścia z owej kawiarni, ale dużo wcześniej. Może rzeczywiście są małżeństwem? Kiarostami płynnie przechodzi od jednej możliwości do drugiej, buduje napięcie, sprawia, że relacja dwojga bohaterów staje się coraz bardziej intrygująca, a jej status coraz mniej uchwytny. Sytuacja, jaka rozgrywa się pomiędzy dwojgiem bohaterów, ma tutaj jednak jeszcze jedno piętro i jeszcze jeden - szerszy - kontekst. Temat książki Millera z poruszanymi w niej kwestiami oryginalności oraz fałszerstwa i staje się czymś w rodzaju zwierciadła dla przedstawionych w filmie wydarzeń.
Filozoficzny esej filmowy Kiarostamiego ma także atut stricte aktorski, a jest nim zjawiskowa Juliette Binoche, która za tę rolę otrzymała główną nagrodę w Cannes. Jednym słowem - wielkie kino.
Sprawdź repertuar kin w Twojej okolicy
Zapiski z Toskanii; Francja, Iran, Włochy, dramat 2010, reż. i scenariusz Abbas Kiarostami.
Zobacz też: Kac Wawa - klozetowe kawały filmu obrażają widza (RECENZJA)
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
