Wkrótce premiera "Manekinów" Karola Maliszewskiego

Gdy zacierają się szczegóły wcześniejszego życia, dzieciństwo staje się pomysłem na człowieka, poetycką średnią, konfabulacją. Ta książka pokazuje, jak można walczyć z niepamięcią o wiarygodny kształt dzieciństwa, jak po latach rozumieć i odzyskiwać ojca. Jest to również opowieść o szukaniu własnego głosu, o wysuwaniu się na plan pierwszy pewnych, nieraz przypadkowych, form życia i narracji. Jeżeli więc konfabulacja, to symboliczna i mityczna, czyli taka, w której życie zapisuje się samo przez się i głęboko.

O "Manekinach"
Pewnie to jest najlepszy, jak dotąd, tekst prozatorski Karola Maliszewskiego. Jakieś mi się to wydaje dojrzalsze, spokojniejsze, pełne fajnego humoru, autoironii w dobrym gatunku. Obecność Schulza jest ewidentna, ale jakby autor rozbrajał go, a jego Wywyższenie obniżał i sprowadzał z mitycznego Drohobycza do chachłackiego Miłogrodu.
Olga Tokarczuk

Nie ma co gadać, to jest najlepsze, co twojego do tej pory czytałem. Momentami słyszałem gdzieś pogłosy z Buczkowskiego, momentami z Danilo Kiša. Bardzo to żywe i trzyma się kupy jak cholera, ze wszystkimi śmiesznymi momentami i tymi zupełnie nieśmiesznymi.
Jacek Bierut

___________________________________________
O autorze:
Karol Maliszewski – urodził się w 1960 r. w Nowej Rudzie, gdzie mieszka do dzisiaj. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest współautorem poradnika Jak zostać pisarzem. Opublikował dziewięć zbiorów wierszy i cztery książki prozatorskie – ostatnio powieść Sajgon. W roku 1999 ukazała się jego książka krytycznoliteracka pt. Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy, a w 2001 druga książka tego typu, zatytułowana Zwierzę na J.. Za zbiór szkiców Rozproszone głosy został w 2007 roku nominowany do Nagrody Nike. Nowe wiersze opublikował w zbiorkach Potrawy pośmiertne i Ody odbite, a nowe szkice w książce Pociąg do literatury.