Czas na biopaliwo

Naturalne dodatki do oleju napędowego popłyną szerokim strumieniem

Szalejące ceny ropy sprawiły, że do łask wracają biopaliwa. Coraz więcej firm decyduje się na budowę kosztownych instalacji, które mogą przynieść w przyszłości duże zyski

Ręce zacierają rolnicy, bo produkcja biododatków przyniesie im dodatkowe dochody. Potrzebne będzie zboże, rzepak czy kukurydza.
– To duża szansa dla naszych rolników, bo na mleko mamy limity, a w produkcji zwierzęcej nie jesteśmy konkurencyjni – mówi Leszek Grala, prezes Dolnośląskiej Izby Rolniczej.
Polskie Młyny, spółka Zbigniewa Komorowskiego, chce od dolnośląskich rolników odbierać rzepak w 2006 roku. Już dziś zaprasza ich do podpisywania umów. Cena ma być atrakcyjna, wyższa niż płacona przez zakłady tłuszczowe.
– Dla nas bardzo ważny jest rejon Strzelina. W specjalnej strefie na Śląsku budujemy tłocznię, która będzie przerabiać 150 tys. ton rzepaku rocznie – mówi Krzysztof Polak z Polskich Młynów.
Na razie biodiesla wytwarza jedynie PKN Orlen w swojej rafinerii Trzebinia. Można go kupić tylko na tamtejszej stacji paliw. Wciąż brak bowiem przepisów, które pozwoliłyby wprowadzić biodiesla do powszechnego obrotu.
Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, by dodawać alkohol do benzyn, jeśli jego udział nie przekracza pięciu procent. Na Dolnym Śląsku na dużą skalę surowiec wytwarza amerykański Cargill, który dostarcza go m.in. wytwarzającym alkohol bezwodny firmom Aleksandra Gudzowatego: wrocławskiemu Polmosowi i leszczyńskiemu Akwawitowi.
Nieoficjalnie wiadomo, że Polmos ma gotowy projekt tłoczni do wytwarzania estrów. Prawdopodobnie nie wybrał jeszcze dla niej lokalizacji, bo chodzi mu o ulgi podatkowe. Byłyby one możliwe, gdyby zakład znalazł się w obrębie specjalnej strefy ekonomicznej.
Produkowane dziś silniki samochodowe mogą bez żadnych negatywnych skutków spalać benzynę z 10-procentowym dodatkiem alkoholu, a diesle – z 20-procentowym dodatkiem estrów. W krajach Unii kilka procent w paliwie stanowią biododatki.