Cudze chwalicie, swego nie znacie... Oto sekretne miejsca Polski, które warto zobaczyć!

Prudnik Pierwsze ślady człowieka na tych terenach pochodzą z paleolitu – epoki kamienia łupanego. Późniejsza ludność zamieszkująca te ziemie utrzymywała kontakty z Rzymem, o czym świadczą znalezione tam rzymskie monety datowane na lata 700 p.n.e. – 1250 n.e. Miasto Prudnik w XIII wieku założył prawdopodobnie czeski marszałek, Wok z Rożemberka. Pod koniec wieku XIV w mieście wybuchła epidemia dżumy, którą przeżyło zaledwie kilka osób. Ocaleni spalili większość zabudowań i rozpoczęli pracę nad odbudową miasta. W późniejszych latach Prudnik stał się prężnym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym – słynął przede wszystkim z płócienników oraz garbarzy. Wiek XVII był dla mieszkańców miasta rokiem nieszczęść – Prudnik ucierpiał podczas wojny trzydziestoletniej, a następnie kolejnej epidemii dżumy. W połowie wieku miasto zostało spalone przez Szwedów. Jednak znów Prudnik szybko został odbudowany. Kolejna spalenie miasta i jego odbudowa przypadły na wiek XVIII. W następnym stuleciu nastąpił rozwój Prudnika - powstały pierwsze przędzalnie i tkalnie wełny, lnu i jedwabiu, a także fabryka adamaszku. Wybudowano także cegielnię, browar, młyny i fabrykę octu. Prudnik stał się największym miastem Górnego Śląska. W 1944 roku zakłady włókienniczy zostały przerobione na podobóz niemieckiego obozu koncentracyjnego. W 1945 roku Armia Czerwona zdobyła miasto. Na początku kwietnia Rosjanie utworzyli mieszkańcom getto. Kilka dni później miasto zostało zbombardowane przez radzieckie samoloty. Do 1946 roku miasto nosiło nazwę Prądnik. W maju 1945 Prudnik został przekazany administracji polskiej. Największym pracodawcą w mieście były Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Frotex”. W marcu 2010 prezes „Frotexu” Andrzej Dudziński złożył w sądzie wniosek o upadłość firmy. Obecnie można zwiedzić tam Stare Miasto w granicach średniowiecznego założenia oraz pozostałości zamku, m.in. mury obronne i wieżę Woka.