Tadeusz Różewicz zmarł dzisiaj, 24 kwietnia, nad ranem we Wrocławiu. W stolicy Dolnego Śląska mieszkał od 1968 roku. Publikował na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu".
Poeta debiutował w 1947 r. tomem "Niepokój". Uważał, że poezja, jaką znamy z przeszłości umarła wraz z Holocaustem. Był pierwszym poetą, który na dramat wojny zareagował odrzuceniem symboliki romantycznej i diametralną zmianą formy wiersza. Surowym obrazowaniem. Stworzył własny sposób wersyfikacji zwany w teorii literatury wierszem różewiczowskim.
Różewicz był doktorem honoris causa ośmiu polskich uczelni i laureatem wielu nagród. Otrzymał m.in. Złoty Medal ''Zasłużony Kulturze Gloria - Artis'', Nagrodę Literacką im. Władysława Reymonta, a za tomik "Matka odchodzi" w 2000 roku nagrodę Nike. Za granicą ukazało się około 60 wyborów jego wierszy w przekładach na różne języki.
Do jego zasług należy też wprowadzenie do polskiej dramaturgii nowego rodzaju bohatera - bez określonej biografii i tożsamości. Bohater dramatów Różewicza jest każdym i zarazem nikim. Swój typ teatru Różewicz nazywa teatrem realistyczno-poetyckim. Poza "Kartoteką" najsłynniejsze sztuki Różewicza, to m.in. "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka", "Do piachu".
Poeta miał 93 lata.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
