Wrocław. Zobaczcie boiska, na których kiedyś grało się w piłkę

Pierwszym wrocławskim klubem, który zdołał przedrzeć się do bezpośredniego zaplecza ekstraklasy, był nieistniejący już Pafawag. W II lidze spędził 3 lata (1949, 51 i 52). Potem występował w niższych klasach. Swoją przygodę z futbolem rozpoczynał tam najlepszy strzelec w historii Śląska Tadeusz Pawłowski. Pafawag reprezentował też m.in. Ryszard Sobiesiak. "Wagoniarze" swoje mecze rozgrywali na stadionie przy al. Hallera (wówczas ul. Przodowników Pracy). Obiekt ten został zrównany z ziemią przed kilkoma laty. Obecnie na jego miejscu znajduje się osiedle mieszkaniowe.

Pod koniec lat 40. Pafawag udostępniał swój stadion Śląskowi (wówczas WKS Pionier). Wcześniej Wojskowi występowali na Zaciszu. Tam, gdzie obecnie swoje spotkania rozgrywają piłkarki AZS-u. Po II wojnie światowej było to jedno z niewielu boisk we Wrocławiu nadających się do kopania futbolówki.

Potem WKS występował na bocznym obiekcie Stadionu Olimpijskiego (obecnie stadion lekkoatletyczny, nazywany wcześniej Małym Olimpijskim lub po prostu stadionem Gwardii). Grali tam też piłkarze Gwardii, którzy w latach swojej futbolowej świetności mieli zespół na III poziomie rozgrywek. Wojskowi po awansie do II ligi zawitali nawet na płytę główną stadionu.
Już jako CWKS zaliczyli nawet spotkanie przy ul. Lotniczej, gdzie obecnie trenuje specjalizujący się w szkoleniu młodego narybku Parasol. Potem Wojskowi przenieśli się na odremontowany stadion z 1936 roku, znajdujący się przy dzisiejszej ul. Oporowskiej.

Piłkarze współdzielili go z lekkoatletami do momentu wybudowania stadionu przy ul. Skarbowców. Ten obiekt okazał się nieszczęśliwym przedsięwzięciem. Przede wszystkim z powodu lokalizacji. Silny wiatr często zakłócał przebieg zawodów. Podczas jednej z pierwszych międzynarodowych spartakiad rzucony młot śmiertelnie trafił w głowę sędziego, który obsługiwał skok w dal. Obecnie na terenach przy ul. Skarbowców powstają biurowce. Niedawno podczas prac budowlanych na boisku znaleziono niewybuch.

Oporowska stała się główną areną piłkarzy Śląska. Jednak, gdy przychodziło rozgrywać bardziej prestiżowe mecze, zawodnicy wybierali się na Stadion Olimpijski.

Trzecim wrocławskim zespołem, który awansował do II ligi był 1. KS Ślęza (wówczas Ogniwo). To najstarszy klub piłkarski stolicy Dolnego Śląska. Początkowo występował na boisku na Zaciszu oraz na Małym Olimpijskim. Potem przeniósł się na ul. Wróblewskiego (obecnie obiekt nosi nazwę Intakus Park), gdzie urzęduje do dziś. Ślęza w II lidze występowała 11 sezonów (1954, 1985-89, 1992-96). Blisko ekstraklasy była w 1993 roku, gdy zajęła 3. miejsce. Awans wywalczyły wówczas Warta Poznań i Sokół Pniewy. Potem klub spisywał się coraz słabiej, aż wylądował w A-klasie. W obecnym sezonie wygrał IV ligę i awansował do III (4. poziom rozgrywek w Polsce).

Na zapleczu ekstraklasy występował też PKS Odra. Było to w sezonie 1978/1979. Jak się okazało było to ostatnie tchnienie tego klubu. Beniaminek spadł z ligi, a swoją sekcję przekazał Pafawagowi. 6 sezonów wcześniej PKS pokazał się z dobrej strony polskim kibicom dzięki świetnym występom w Pucharze Polski. Okazał się rewelacją tych rozgrywek, docierając aż do półfinału. A rywali wcale nie miał łatwych. W meczach u siebie, czyli przy ul. Na Niskich Łąkach (nazywany obecnie Oławką), eliminował kolejno Arkę Gdynia (1:0 po dogrywce), Wisłę Kraków (1:0), Zagłębie Wałbrzych (3:1). W ćwierćfinale zespół, którego kapitanem i ostoją w defensywie był Romuald Szukiełowicz, trafił na Górnika Zabrze.

W tej fazie o awansie decydował już dwumecz. Swoje mecze PKS rozgrywał już na Stadionie Olimpijskim. Wrocławianie odprawili ówczesnego mistrza Polski z kwitkiem, pokonując go 2:1 (w rewanżu było 1:1). W półfinale Odra odpadła z Polonią Bytom (1:3 i 0:5). Obecnie na Oławce występuje ekipa z okręgówki - Polonia, która przywędrowała tam z Różanki (boisko na ul. Jugosłowiańskiej, później jeszcze występowała na obiekcie przy ul. Sołtysowickiej).

Na wiele lat przed PKS-em w II lidze pojawił się nieistniejący już Lotnik (sezon 1966/67 i kolejny). Występowali tam m.in. Lesław Ćmikiewicz, Zdzisław Kostrzewa i obecny trener Ślęzy Grzegorz Kowalski. Swoje spotkania rozgrywali na boisku przy ul. Zakrzowskiej. W tej chwili występuje tam zespół okręgówki - WKP Odra.

Kolejnym wrocławskim zespołem, który błysnął w Pucharze Polski (sezon 1989/90), był Florian. Kominiarze z okręgówki zatrzymali się dopiero na II-ligowej Pogoni Szczecin (2:5). W zespole portowców grał wówczas m.in. Bogusław Baniak, obecny trener Miedzi Legnica. W 1/8 finału Florian rozprawił się z Zagłębiem Lubin (2:2 po regulaminowym czasie gry i 5:4 w karnych), które w tamtym sezonie zostało wicemistrzem kraju (a w następnym już mistrzem). Oba mecze rozegrano na boisku na Ołtaszynie.

W PP dobrze spisywał się też Polar. We wrześniu 1997 roku na stadion Śląska przy ul. Oporowskiej przyjechał mistrz Polski, by odnieść łatwe zwycięstwo nad III-ligowcem. Jednak ostatecznie Widzew Łódź przegrał z Polarem 0:1 i to wrocławianie znaleźli sięw 1/8 finału. Tam odpadli z Polonią 1:2. Pięć sezonów później w ćwierćfinale PP Widzew zrewanżował się ekipie z Zakrzowa, wygrywając 2:0. Polar w II lidze spędził 3 sezony (2000-03). Swoje mecze rozgrywał na stadionie przy ul. Niepodległości, sporadycznie też przy Oporowskiej i na Stadionie Olimpijskim. Obecnie klub występuje w A-klasie.

WAŻNE! Tekst powstał w 2012 roku.