Wróciła z emerytury

Miałem ochotę wstrzymać się z napisanem tej recenzji i dziś razem z licealistami obejrzeć sobie jeszcze raz "Łysą śpiewaczkę". Intrygowało mnie jak młodzi ludzie będą patrzeć na liczącą sobie 53 lata zagadkową śpiewaczkę i najbardziej charakterystyczny przejaw surrealistycznej groteski w teatrze.

Nieładnie tak pisać o płci odmiennej, ale nie da się ukryć, że śpiewająca dama jest już leciwa i trochę odstaje lotnością i wyrafinowaniem od takich swoich młodszych wyznawców i kontynuatorów sztuki absurdu, jak choćby słynna banda Monthy Pytona. Po półwieku z hakiem łysą z emerytury wywołała na scenę Grupa Teatralna Zbigniewa Lesienia. Aranżer przedsięwzięcia zaprosił teatralne gwiazdy, trochę pomanipulował i udało mu stworzyć parę komicznych sytuacji bez pomocy tekstu rumuńskiego Francuza Eugene'a Ionesco. Myślę, na przykład o wejściu państwa Martinów, który lustrują mieszkanie swoich przyjaciół Smithów, czy gimnatycznych popisach Służącej Mary i Kapitana Strażaków.
Właściwie nie rozbawiła mnie tylko pierwsza scena tej antysztuki. Reszta zabawnie podinscenizowana, oprócz prowokujących salwy śmiechu zderzeń słownych pokazuje nam, że po pół wieku dalej nie potrafimy się dziś ze sobą porozumiewać, jak wtedy, gdy drwił z tego Ionesco.
Za wybuchy szczerego śmiechu chciałem na końcu podziękować: Grażynie Krukównie, Małgorzacie Szeptyckiej. Halinie Śmieli-Jacoboson, Adamowi Cywce, Zbigniewowi Lesieniowi i Andrzejowi Wilkowi.

* Grupa Teatralna Zbigniewa Lesienia - Eugene Ionesco "Łysa śpiewaczka", w reż. Zbigniewa Lesienia. Premiera - październik 2003