Trampolina do Pekinu

Z moskiewskiego podium można się odbić - via zawody Pucharu Świata - na igrzyska w Pekinie. Trzeba tylko wywalczyć jeden z medali rozpoczynających się dziś mistrzostw Europy. I taki jest cel biało-czerwonych

Ze złota satysfakcja byłaby, rzecz jasna, największa, a i premie dla siatkarzy też najbardziej pokaźne. PZPS wycenił mistrzostwo Europy na 600 tysięcy złotych, drugie miejsce będzie kosztowało związek 500 tys., a trzecie - 400 tys. Dodajmy, że identyczne kwoty będą mogły podnieść z parkietu nasze siatkarki, szykujące się do championatu Starego Kontynentu w Belgii i Luksemburgu (początek 20 września).

To już 24 lata

Przed dwoma laty we Włoszech nasza reprezentacja zajęła piąte miejsce, grając bez zawieszonych dyscyplinarnie Łukasza Kadziewicza, Krzysztofa Ignaczaka i Andrzeja Stelmacha oraz kontuzjowanego Pawła Zagumnego. W finale gospodarze ograli Rosjan 3:2 (25:22, 14:25, 15:25, 25:19, 15:10), a w meczu o brąz Serbia i Czarnogóra nie dała szans Hiszpanii - 3:0 (25:18, 25:21, 25:22). Na medal ME czekamy już 24 lata, bo ostatni - srebrny - wywalczyliśmy w 1983 roku. To był zresztą koniec srebrnej serii, gdyż wicemistrzami Europy zostawaliśmy także w 1977, 79 i 81 roku. Spory udział w tamtych sukcesach mieli m.in. Maciej Jarosz i Ireneusz Kłos
Czy wicemistrzowie świata muszą stanąć na moskiewskim podium niejako z urzędu? Nic bardziej mylnego. Przed rokiem w Japonii tylko jeden zespół spoza Europy przedarł się do pierwszej szóstki. Mowa oczywiście o Brazylijczykach. - Kiedy Beenhakkerowi wypadały z drużyny dwa, trzy ważne ogniwa, jakoś sobie z tym radził i wygrywał. Wierzę, że Lozano również wyjdzie z takiej sytuacji obronną ręką - mówi członek Wydziału Szkolenia PZPS, Władysław Pałaszewski. Te ważne ogniwa to Piotr Gruszka i Mariusz Wlazły, który opuścił kadrę ze względu na... lęk przed nawrotem skurczów. Ma go zastąpić Grzegorz Szymański, który podczas MŚ w Japonii, jako zmiennik, spisywał się wybornie. Gdyby nie jego 18 punktów w meczu z Rosją, najpewniej nie dotarlibyśmy do strefy medalowej.

Można się zgubić

W Moskwie i Sankt Petersburgu gra idzie o wielką stawkę. Medaliści dostaną się bowiem do Pucharu Świata, a tam pierwsza trójka wywalczy olimpijskie przepustki. To najkrótsza droga wiodąca do Pekinu. Inna prowadzi przez kwalifikacje kontynentalne, ale jest dłuższa i bardziej niebezpieczna. Brak na niej szlaku, można zboczyć z trasy, zwyczajnie się pogubić i nie dotrzeć do celu. - Po co nam takie nerwy? Jeśli jednak nie staniemy w Moskwie na podium, nie wszystko będzie stracone. W przypadku zdobycia medalu przez Bułgarię jesteśmy pierwszym kandydatem do występu w PŚ z dziką kartą - dodaje Władysław Pałaszewski. Lepiej jednak wziąć sprawy w swoje ręce.

Finaliści mistrzostw Europy
Grupa A: Holandia, Serbia, Grecja, Niemcy.
Grupa B: Belgia, Rosja, Polska, Turcja.
Grupa C: Słowenia, Hiszpania, Słowacja, Francja.
Grupa D: Chorwacja, Bułgaria, Finlandia, Włochy.
* Mecze w polskiej grupie - czwartek: godz. 15:30 Belgia - Rosja; piątek: godz. 13:00 (TVP1) Polska - Belgia, godz. 18:00 Rosja - Turcja; sobota: godz. 15:30 Turcja - Polska, godz. 13:00 Turcja - Belgia; niedziela godz. 18:00 Rosja - Polska. Transmisje w TVP.

Dwunastka Lozano
Rozgrywający: Paweł Zagumny, Łukasz Żygadło; atakujący: Grzegorz Szymański, Robert Prygiel, Bartosz Kurek; przyjmujący: Michał Winiarski, Sebastian Swiderski, Michał Bąkiewicz; środkowi: Daniel Pliński, Wojciech Grzyb, Łukasz Kadziewicz; libero: Piotr Gacek.

Którędy na podium
O medale ME powalczy 16 zespołów podzielonych na cztery grupy. Ekipy spod literek A i C grają w Sankt Petersburgu, a te spod B i D - w Moskwie. Do drugiej rundy awansują po trzy najlepsze drużyny, by utworzyć dwie kolejne, tym razem sześciozespołowe, grupy (E i F). Co ważne, w nowych tabelkach zostaną uwzględnione wyniki z pierwszej rundy, zatem nie ma spotkań nieważnych. Z obu grup po dwa najlepsze zespoły awansują do półfinałów. Ich zwycięzcy spotkają się o złoto - 16 września w Moskwie.