Teatr im. J. Słowackiego [7 Cudów Krakowa - nominacja]

Dawno, dawno temu, kiedy byłam małą dziewczynką, zabrano nas ze szkoły na wycieczkę do Krakowa. Podczas całego dnia wiele zwiedzaliśmy - Wawel, Sukiennice, Kościół Mariacki, kilka Muzeów itd.

Wydawało mi się, że zobaczyłam już wszystko co najpiękniejsze. Szybko się jednak okazało, że byłam w błędzie. Podczas drogi powrotnej do autokaru, idąc ul. Floriańską myślałam sobie "ale ten Kraków jest piękny, tyle tu cudownych ulic, budynków". Nie miałam wtedy pojęcia, że tuż za rogiem stoi prawdzwe cudo.

Był wieczór, pięknie oświetlone uliczki. Co chwilę mijaliśmy jakiegoś grajka, który przenosił nas w klimat tego miasta. Nagle objawił się moim dziecięcym oczom prześlicznie podświetlony, wielki, a zarazem najpiękniejszy budynek jaki kiedykolwiek widziałam. Do dziś pamiętam mój zachwyt i do dziś nie mogę wyjść z podziwu dla osób, które zaprojektowały i wybudowały to prawdziwe dzieło sztuki.

Z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że jak dotąd żadna inna budowla nie wywołała u mnie takiego zachwytu i przy żadnej innej nie mam ochoty się zatrzymywać za każdym razem, kiedy przechodzę obok. Ten teatr jest dla mnie niezwykły - uważam, że ma to coś. "To coś" spowodowało, że zakochałam się w nim kilka lat temu i ta miłość chyba nigdy nie wygaśnie.

Trochę historii:

Działalność Teatru im. J.Słowackiego rozpoczęła się w 1893 roku i trwa do dnia dzisiejszego. Zmieniła się tylko nazwa, gdyż na początku swojego istnienia nazywano go "Teatrem Miejskim". Jego cudowny gmach wzniesiony przez Jana Zawiejskiego, uznawany jest za jeden z najcenniejszych zabytków architektury teatralnej w Europie. Zawiejski, przy zachowaniu modnej wówczas w Europie eklektycznej formy, nawiązał do architektury opery Garniera w Paryżu i opery wiedeńskiej. Na frontonie teatru widnieją słowa: "Kraków narodowej sztuce”. Napis ten jest w pełni uzasadniony, gdyż już w XIX wieku, teatr pełnił funkcję sceny narodowej. W nim narodziła się polska reżyseria, scenografia, inscenizacja i aktorstwo. To tutaj debiutowali najsłynniejsi Młodopolanie, a wystawiane tu w 1901 roku "Wesele” Stanisława Wyspiańskiego wspominane jest po dziś dzień. Pokuszono się również o realizację romantycznych "Dziadów” czy "Kordiana”. Swoje miejsce odnalazł tu także Witkacy – przedstawiciel polskiej awangardy, co niewątpliwie świadczy o otwartości teatru na nowe kierunki w sztuce. Jednak nie tylko wygląd zewnętrzny zasługuję na pochwałę. Teatr ma bowiem bardzo bogate wnętrze, na które składają się freski wiedeńskiego artysty Antona Tucha oraz słynna kurtyna Henryka Siemiradzkiego. Obok sceny mieści się także zabytkowa garderoba aktora Ludwika Solskiego.

Dzieje najnowsze:

Przybywająca ilość wielbicieli tego teatru oraz otwartość na różne formy sztuki sprawiła, że spektakle czy inne wydarzenia kulturalne odbywają się na jednej z aż czterech scen - Dużej Scenie, Scenie Miniaturze, Scenie w Bramie lub Scenie przy Pompie (latem).
W Teatrze działa także Krakowski Salon Poezji Anny Dymnej, który od 2002 roku przyciąga dużą liczbę admiratorów poezji. W każdą niedzielę o godzinie 12.00 znani aktorzy czytają wiersze swoich ulubionych poetów. Do ich słów przygrywa muzyka na żywo w wykonaniu wybitnych instrumentalistów.

Jeśli jeszcze nie zwróciłeś uwagi na to cudowne miejsce, przebudź się ze snu, weź do ręki aparat i idź koniecznie przed jego gmach - zachwyć swe oczy, oszołom duszę! Będąc z kolei na spektaklu podziwiaj piękny wystrój Teatru oraz znakomitą grę aktorską. Gwarantuję, że miłe wrażenie już Cię nie opuści i będziesz odwiedzał Teatr coraz częściej i częściej... aż w końcu zrozumiesz, że to arcydzieło jest 1 z 7 Cudów Krakowa.

Patroni medialni

TVP Kraków	Dlastudenta.pl	Radio Frycz	Magazyn Mixer	VOX FM
Patroni honorowi:
Prezydent Jacek Majchrowski	Wojewoda Stanisław Kracik	Dyrektor ŚBP Jadwiga Wiatr	Prezes PTTK Kazimierz Synowski	Rektor UEK Roman Niestrój

Dziennikarzu Użyj komórki

Serwis Wywiady MM

Serwis Filmowe MM

7 cudów Krakowa

Dzisiejsze Imprezy