Kolej linowa na Szrenicę ma ponad 60 lat. Kiedyś zamiast kanapy były krzesełka. Wjazd na Szrenicę mógł wzbudzać emocje. Zobaczcie zdjęcia

Dwusekcyjna kolej linowa na Szrenicę zaczęła kursować w 1962 roku. Była to druga kolejka górska w polskich Karkonoszach. Trzy lata wcześniej zbudowano kolej linową na Kopę w Karpaczu.

Kolej krzesełkowa na Szrenicę („Szrenica I” i „Szrenica II”) przebiegała przez teren Karkonoskiego Parku Narodowego. Stanowiła najłatwiejszy sposób dotarcia ze Szklarskiej Poręby na Śląski Grzbiet. Operatorem kolei były Sudety Lift Sp. z o.o. To się nie zmieniło do dzisiaj.

Od stacji pośredniej kolej biegła przez las, następnie w paśmie piętra kosodrzewiny. Stacja górna pierwotnie zlokalizowana była pod schroniskiem na Szrenicy. Był to charakterystyczny budynek w kształcie łuku, identyczny jak stacja dolna.

Potem stacja górna jest zlokalizowana została przy Szrenickiej Skale, 300 m od Szrenicy, przy czarnym szlaku turystycznym do schroniska oraz zielonym szlaku turystycznym ze schroniska PTTK na Hali Szrenickiej do formacji skalnej Trzy Świnki.

Dane techniczne:
Kolej krzesełkowa „Szrenica II”
Długość trasy: 1341 m
Poziom stacji pośredniej [m n.p.m.] 880,5
Poziom stacji górnej [m n.p.m.] 1309,6
Różnica poziomów: 429,1 m
Podpory trasowe 14
Typ krzesełek 2-osobowe
Zdolność przewozowa [osób na godzinę] 1437
(wg Wikipedia)

Początkowo kolej miała krzesełka jednoosobowe. Po przebudowie na kolej z 2-osobowymi kanapami, została oddana do użytku 21 grudnia 1993.

Właściciel stacji Ski Arena Szrenica wkrótce zamierza przystąpić do wymiany urządzeń pierwszej sekcji. Pojawi się tu czteroosobowa kanapa.

Czytajcie o tym więcej TUTAJ

Z dolnej stacji Ski Arena Szrenica ma również swój początek, funkcjonująca w okresie zimowym, 6-osobowa kanapa „Karkonosz Express” wjeżdżająca na Świąteczny Kamień. Jej długość to 2393 m. Pokonuje różnicę wzniesień 508,1 m, przewożąc 1985 osób na godzinę.

Czytaj także

Schronisko na Szrenicy powstało w latach 20. XX w. Jego pierwszym właścicielem był Franz Endler, wcześniej gospodarz pobliskiego schroniska „Endlerbaude” w Czechosłowacji. Dziś ten obiekt nazywa się „Vosecká bouda”.

Gdy czechosłowackie władze po I wojnie światowej rozpoczęły politykę szykan wobec Niemców zamieszkujących ten kraj, Franz Endler przeniósł się na drugą stronę granicy. W przeprowadzce pomogli mu jego ziomkowie. Specjalnie założone stowarzyszenie zebrało fundusze na budowę nowego schroniska. Uroczyście otwarto je 19 grudnia 1922 roku. Do 1945 roku obiekt nosił nazwę „Reifträgerbaude”.

Czytaj także