Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Starsza pani zgubiła pieniądze w autobusie. Znalazł je kierowca. Ale na tym nie koniec...

Redakcja
Schorowana emerytka z Wrocławia zgubiła torebkę, a w niej dokumenty, telefon i ostatnie 120 zł. Zobacz, jak skończyła się ta historia...

Zostawiła je w autobusie Michalczewskiego. Uczciwym znalazcą okazał się jego kierowca. Uczciwym, to jednak stanowczo za mało powiedziane. Nie dość, że sam przywiózł samotnej kobiecie zgubę, to jeszcze za własne pieniądze kupił farby i wyremontował kobiecie kuchnię. - To prezent – powiedział odmawiając przyjęcia zapłaty. Wzruszona pani Jadwiga chwyciła za długopis i opisała tę historię: „Może tym sposobem, za pośrednictwem Gazety Wrocławskiej, wyrażę mu serdeczne podziękowanie” - zaczęła. A my nie ukrywaliśmy wzruszenia.

Historia pani Jadwigi pokazuje, że czasem nieszczęśliwe zdarzenie może stać się początkiem serii dobrych uczynków. Pani Jadwiga jest emerytką, mieszka samotnie od połowy 2017 r., kiedy zmarł jej brat. Niewielka emerytura nie starczała na wszystko. Gdy trzeba było ratować życie, inne potrzeby schodziły na dalszy plan.

Czas mijał, przez dziurawy dach woda wlewała się na strych i zalała kuchnię pani Jadwigi. Później prace prowadzone na strychu spowodowały, że osłabiony wilgocią tynk z sufitu obluzował się i był podtrzymywany już tylko przez tapetę: - Nie było z czego remontować. To leczenie jest takie, że człowiek musi mieć pieniądze. Jeszcze zadłużenie – skarży się Jadwiga Smolińska.

Dopiero na początku października kobieta mogła zabrać się za naprawę sufitu. Zerwała wiszącą tapetę, tynk zleciał, a jej oczom ukazały się dziury. Żeby je zakleić, musiała najpierw wybrać się na zakupy. - Kupiłam szpachlę. Wsiadłam do autobusu, przejechałam dwa przystanki. Gdy doszłam do domu, okazało się że nie mam torebki – opowiada 72-latka.

Kobieta wróciła więc w miejsca, w których była przed chwilą. Nic z tego. Torebki nie było. Zrezygnowana wróciła do domu, usiadła pod drzwiami. Wraz z torebką zniknęły dokumenty, telefon, klucze do ogródka i portfel, w którym było ostatnie 120 zł emerytki.

Następnego dnia zapukała do niej sąsiadka. - Mówi „Jadzia, co się dzieje? Rano był tu jakiś pan, szukał cię”. To kierowca autobusu z firmy Michalczewski. Pani Jadwiga zadzwoniła do niego. Chciała odebrać torebkę. Ten jednak zadeklarował, ze przywiezie ją sam.
Gdy przyjechał, zobaczył zdewastowany sufit w kuchni. I emerytkę, zabierającą się za remont. „Niech pani to zostawi, bo pani jeszcze z drabiny spadnie, ja przyjdę rano i pani to zrobię” - opowiada pani Jadwiga.

Następnego dnia kierowca rozpoczął remont. Przez kolejne dni trwały prace. Naprawił sufit, pomalował go. A potem także ściany, odświeżył boazerię oraz szafki kuchenne i zamontował listwy. - Nie chciał ani grosza. Pomalował mi, farby pokupował, a jak chciałam zwrócić, to powiedział, że to w prezencie. Ani grosza nie wziął. I jeszcze mówił, że przyjdzie w tym tygodniu, bo zauważył, że mi się drzwiczki w szafce rozwaliły – nie może nadziwić się kobieta.

Cała sytuacja tak wzruszyła panią Jadwigę, że wysłała list do redakcji: „Może tym sposobem, za pośrednictwem Gazety Wrocławskiej wyrażę mu serdeczne podziękowanie”. Swój list zakończyła: „Brak mi słów, by wyrazić moją wdzięczność. Mam okna od ulicy Kruczej, po której jeżdżą autobusy linii A i 125 i wiem, że wśród tych kierowców jest kierowca o numerze służbowym 5552”.

- A to się narobiło – powiedział zakłopotany pan Zdzisław, kiedy usłyszał, że historia jego pomocy została opisana przez panią Jadwigę. Jak przyznaje, lubi pomagać: - Nawet, jak stoję na przystanku i widzę, że idzie osoba, która porusza się z trudem, to poczekam chwilę dłużej. Właściwie nie powinniśmy, ale jak w takiej sytuacji odjechać komuś sprzed nosa? I jak taka osoba już wejdzie do autobusu z uśmiechem, to ten uśmiech robi mi cały dzień. To ja się dobrze czuję, że komuś pomogłem, że dzięki mnie kogoś spotkało coś miłego – mówi pan Zdzisław, którego najpierw telefonicznie złapaliśmy, kiedy malował mieszkanie innej starszej osoby.

Pan Zdzisław od razu podkreśla, że potrzeby są znacznie większe niż jego możliwości. Mówi, że pan Jadwiga, jako osoba samotna spędza czas, szczególnie jesienią, przed telewizorem. Ten sprzęt ma swoje lata i wkrótce konieczna będzie jego wymiana. Dodaje, że także lodówka mocno już zardzewiała pewnie niedługo przestanie działać.

Ale nie tylko o panią Jadwigę chodzi. Mężczyzna marzy, by powstała grupa ludzi, może wspieranych przez firmy czy instytucje, którzy bezinteresownie, niewielkimi nakładami, będą poprawiać jakość codziennego życia osób starszych, schorowanych czy uboższych.

Przeczytaj także

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wideo
Wróć na wroclaw.naszemiasto.pl Nasze Miasto