Starsi pracownicy coraz bardziej w cenie. Pracodawcy chętniej wykorzystują potencjał dojrzałych pracowników

Mimo iż wciąż pokutuje stwierdzenie, że starszy pracownik jest gorszym pracownikiem, wzrasta zainteresowanie pracą seniorów. Wraz z malejącą liczbą narodzin zmienia się przekonanie o pracownikach na emeryturze. Rządy państw europejskich skupiają się więc na wzroście zatrudniania osób starszych.

Co więcej, wykazano, że bezrobocie źle wpływa na kondycję psychiczną i fizyczną starszego człowieka. Bardzo ważne jest więc podnoszenie jakości pracy oraz zwiększanie udziału starszych pracowników. Równie ważna jest świadomość społeczna oraz przeciwdziałanie dyskryminacji dojrzałych pracowników.

Współczesne badania potwierdzają teorię, że wraz z upływem lat nabywa się dużo więcej zdolności, niż w okresie młodości. Wzrasta zdolność refleksji, błyskotliwości i uogólniania. Starszy pracownik posiada wieloletnie doświadczenie, wiedzę oraz umiejętności w dokonywaniu słusznych decyzji.

Młodsze osoby przy podejmowaniu decyzji często są niecierpliwi i bardziej podatni na stres. Starszych charakteryzuje zaś większy spokój, sumienność i jakość wykonywanej pracy. Paradoksem jest więc fakt, że odejście na emeryturę następuję w chwili największego doświadczenia zawodowego.

Jednym z ważnych warunków jest zdrowie starszych pracowników. Istotna jest więc tutaj kwestia odpowiedzialności zarówno pracodawców, jak i pracowników za utrzymanie w dobrym zdrowiu osób starzejących się w wieku produkcyjnym. Przełożeni powinni zmienić zakres obowiązków oraz dostosować godziny pracy.

Istotną kwestią jest również przeciwdziałanie marginalizacji dojrzałych pracowników. Dyskryminacja ze względu na wiek dotyka wiele osób, jest więc jedną z poważniejszych przeszkód aktywności seniorów. Dowiedziono również, że jest najbardziej powszechnym rodzajem uprzedzenia. Doświadczają jej osoby powyżej 55 roku życia i wywiera najbardziej negatywny wpływ na zdrowie psychiczne człowieka.

Badania wskazują, że aktywność zawodowa zwiększa komfort psychiczny, zapobiega izolacji i samotności ludzi dojrzałych. Duże znaczenie ma tutaj status socjoekonomiczny, który wiąże się z integracją społeczną oraz kwalifikacjami. Osoba starsza, która jest aktywna zawodowo ma lepsze samopoczucie, posiada źródło dochodu oraz czuje się potrzebna a nie „wyłączona” ze społeczeństwa.

Utrzymywanie kontaktów w pracy sprzyja również samopoczuciu, ponieważ nie ogranicza się jedynie do rodziny i przyjaciół. Takie kontakty są cenniejsze ze względu na zdrowie psychiczne, niż np. kontakty z dorosłymi dziećmi. Co więcej, praca powoduje, że seniorzy mają swój wkład w społeczeństwo. Jednostka może w ten sposób realizować się i efektywnie pracować. Praca zdecydowanie pomaga w akceptacji okresu starości. Interesujący jest fakt, że to mężczyźni bardziej dotkliwie odczuwają przejście na emeryturę niż kobiety.

Wydłużenie lat pracy minimalizuje proces społecznego starzenia się. Kraje cywilizowane charakteryzują się tym, że ludzie żyją i pracują dłużej. Dlatego szkolenia i rozwój pracowników powyżej 50 roku życia staje się coraz bardziej popularny.

Zmiany w strukturze demograficznej powodują więc, że pracodawcy coraz częściej wykorzystują potencjał dojrzałych pracowników. Wszechobecny kult młodości powoli ustępuje walorom życiowej mądrości i doświadczeniu. Dzięki aktywności zawodowej wypełnia się próżnia kulturowa, na którą często są skazywane osoby starsze.