Psycholog radzi. Maturzyści potrzebują wsparcia i wiary w swoje możliwości

Czy jest jakieś panaceum, jak sobie poradzić ze stresem przed maturą?

Panaceum nie ma, ale jest kilka sposobów, z których między innymi maturzyści mogą skorzystać. Jeśli czujesz, że twój lęk jest tak wysoki, że utrudnia ci codzienne funkcjonowanie, to pamiętaj, żeby nie zostać z tym samemu. Nie musisz iść od razu do specjalisty, ale rozmowa z bliskimi, kolegami, przyjaciółmi i rodziną powinna pomóc dystansować się do stresu, a tym samym go obniżyć. Ważnym czynnikiem będzie zadbanie o odpowiednią ilość snu, dietę, relaks, ćwiczenia fizycz-ne. Nie ulega wątpliwości, że matura jest ważnym i trudnym egzaminem. W większości szkół przez cały rok maturalny zarówno uczniowie, nauczyciele jak i rodzice z niepokojem oczekują tego, co ma być w maju. Ostatnie dni kwietnia to najczęściej kulminacja tego stresu. Nie dziwmy się więc, że część dzieci ujawnia w tym czasie duży lęk, niepokój. Wypowiada różne katastroficzne scenariusze, a ich samoocena jest skrajna. Może być zmienna - od skrajnie pozytywnej, do skrajnie negatywnej.

A w jaki sposób zminimalizować strach?

Pamiętaj , że to jest „aż matura i tylko matura”. Utrzymaj zdrowy dystans do tego, co cię czeka w najbliższych dniach. Dbaj o higienę psychiczną, tzn. śpij minimum 6 godzin, dotleniaj mózg, świadomie odpoczywaj, nie przesadzaj z ilością kofeiny. Dla osób bardziej zestresowanych dobre efekty daje wizualizacja. Wyobraź sobie, że jesteś w oficjalnym ubraniu, siedzący w ławce, przeglądający zadania testowe. Spokojnie oddychaj, nie ulegaj panice, staraj się być tu i teraz. Podejdź do matury jak do zadania, które masz wykonać najlepiej jak potrafisz. Skoncentruj się i zmobilizuj, wierz w siebie i wzmacniaj swoje mocne strony. Badania pokazują, że pozytywna motywacja oraz wiara we własne możliwości i sukces znacząco podnoszą prawdopodobieństwo uzyskania dobrych wyników.

Jeśli jesteśmy rodzicem maturzysty, jak możemy pomóc mu przejść przez trudny dla niego czas egzaminów?

Najważniejszy jest balans. Oznacza to utrzymanie równowagi między motywowaniem naszych dzieci do wysiłku, a uznaniem ich ograniczeń i naturalnych oznak zmęczenia. Należy zadbać o spokój, dobrą atmosferę w rodzinie, tak by maturzyści mogli skupić się na czekające ich wyzwania. Przypomnijmy sobie naszą maturę, zadając sobie pytanie, czy aż tak znaczący był jej wpływ na naszą przyszłość. Dlatego wspieraj swoje dziecko, motywuj do wysiłku, ale też reaguj, gdy widzisz, że się nadweręża, nie śpi, za bardzo przeżywa zbliżające się egzaminy. Cytując za Januszem Korczakiem: „Mów dziecku, że jest dobre, że może, że potrafi”. To zasada, która sprawdza się w stosunku do naszych dzieci.

Jak nie przerzucać strachu na dziecko?

Istotne jest, żeby zdawać sobie sprawę, że większość maturzystów jest pełnoletnia, a nie dorosła. Tak więc osoby w tym wieku mają prawo być nadal niedojrzałe, nadal potrzebujące wsparcia rodziców. Kolejna sprawa to taka, że rodzice na ogół mocno przeżywają egzamin maturalny dzieci i nie ma w tym nic niezwykłego czy złego. Rozmawiając z maturzystami jako psychologowie, często słyszymy, jak nawiązują do skrajnych postaw rodziców. Z jednej strony paniki i demonizowania matur, z drugiej strony bagatelizowania, lekceważenia i braku zainteresowania sytuacją dziecka. Jestem przekonana, że obydwie postawy skrajne są niekorzystne. Maturzysta potrzebuje wsparcia, chce wiedzieć, że rodzice wierzą w jego możliwości, że sobie poradzi. Chce wiedzieć, że rodzice będą dumni z jego sukcesu, ale że będą też rozumieć ewentualne niepowodzenia. Jeżeli rodzic czuje nadmierny lęk, to nie powinien go kierować do dziecka. Powinien rozmawiać o tym lęku z innymi osobami, tak by nabrać dystansu i być wspierającym rodzicem.