Piękno mazurków

Pamiętam recital Maurizio Polliniego sprzed kilku lat z Wiednia. W programie Brahms, Beethoven i Stockhausen, na bis Chopin. Najbardziej zaskoczylo mnie wtedy z jakim zaangażowaniem Pollini oddawal się graniu muzyki swojego przyjaciela Stockhausena, podczas kiedy Beethoven był, beznamiętny a Chopin zachowawczy.

Podobnego uczucia doznałam słuchając wtorkowego recitalu Ewy Poblockiej. Zachwyciła wykonaniem sonaty na fortepian Lutosławskiego, jednak muzyka współczesna wśród publiczności przyzwyczajonej do romantycznej budzi mieszane uczucia, nawet tak mistrzowsko zagrana. Po cichu wszyscy czekali na muzykę Chopina, zwłaszcza, że pianistka jest propagatorką muzyki polskiego kompozytora, którego mazurki i nokturny nagrała na wielu płytach.
Dla jej wielbicieli interpretacja utworów nie jest niczym zaskakującym, ale część melomanów była zawiedziona zbyt agresywnym dźwiękiem. Dyskusjom nad wyższością nokturnów grającego dzień wcześniej O’Conora, a wykonaniem Poblockiej nie było końca. Większość byla zgodna - mazurki są specjalnością polskiej pianistki, co zresztą potwierdził nie tylko recital, ale także bisy. Ballada f-moll nie zachwycila, najwyżej można bylo zrozumieć koncepcję, którą artystka się kierowała.
Popołudniowy koncert Denysa Proshayeva zadowolil z pewnością wielbicieli kompozycji francuskich klawesynistów. Jean-Philippe Rameau jest chyba jednym z ulubionych twórców rosyjskiego pianisty. Wieczorem recital Cristiny Ortiz, którego możemy posłuchać także w 2 Programie Polskiego Radia od godz. 20.