– Miewał kłopoty. I z cenzurą, i ze mną – mówi Andrzej Bułat, który był wtedy szefem Działu Magazynowego w "GR".
– Cenzura chciała mu ściągać felietony, a ja uważałem, że po prostu są za długie. No i trzeba mu przyznać, że miał wyjątkowy styl, który jeden z kolegów nazwał barokiem zgorzeleckim. O ten styl też się kłóciliśmy. Po zniesieniu stanu wojennego w 1982 roku ostatnia strona "Gazety Robotniczej" zbudowana była z trzech felietonów: Tadeusza Burzyńskiego, Aleksandra Malaka i Zdzisława Smektały.
I to po te felietony właśnie co piątek pod kioskami ustawiały się kolejki – każdy zastanawiał się, kto tym razem i komu z oficjalnych czynników da prztyka w nos. Jako poeta debiutował w 1977. W latach 1978-80 pełnił funkcję dyrektora klubu Piwnica Świdnicka, w 1980-84 dyrektora Klubu Dziennikarza we Wrocławiu. W 1982-90 był pracownikiem redakcji "Gazety Robotniczej". Pisał także w "Odrze", "Akcencie", "Radarze". W nowej rzeczywistości "Zdzichu" – jak nazywali go przyjaciele i znajomi – wymyślił gazetę popularną, czyli "Popo", która światło dzienne ujrzała w 1992 roku, ale po roku padła. Wtedy rozpoczął pracę w "Wieczorze Wrocławia". W 1982 ukończył Studium Scenariuszowe PWSFTviT w Łodzi. Zagrał parę ról drugo- i trzecioplanowych w kilku filmach. Jest twórcą i właścicielem Międzynarodowego Festiwalu „Blues Brothers Day” i firmy promocyjnej „Jazz dla Mass”. Był wielkim fanem bluesa, zjadliwych rysunków Andrzeja Mleczki, dobrego jedzenia, kochał dobrą literaturę i ceramikę bolesławiecką, którą promował, jak tylko i gdzie tylko mógł. Osierocił dwóch synów: Tymona (doktor ekonomii specjalizujący się w public relations) oraz Radosława (scenarzysta).
Zdzichu! Do zobaczenia!
Publikacje:
Boczne bóstwa (1982)
Krzywe ryło (1982), wyd. „Czytelnik”,
Chciwy żywot grajka (1986)
Liszaj (1988) Pic (1988)
Jazz baba riba czyli obrazki z bitloczasów, wyd. „Astrum” (Wrocław 1998),
Lucille, wyd „Atut” (2005),
Chcica, wyd. „KOS” (2006).
Filmografia
1984: Smażalnia story – jako Zdzisiek „Broda”
1986: Dzieci śmieci w Kronika Wypadków
1989: Konsul – jako Witold Śródecki
1990: Świnka – jako sędzia przysięgły
1998–1999: Życie jak poker – jako trener bokserski
2000: Szopka w Świat według Kiepskich (69) – jako Jan Pan
Źródło: Gazeta Wrocławska - Katarzyna Kaczorowska
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
