Tak mówi o sobie Ewa Radomska, ósemki towarzyszą jej w życiu, począwszy od daty urodzenia. Przygodę z pisaniem rozpoczęła we Wrocławiu w latach 70, w mediach prasowych - „Gazeta Robotnicza”, „Słowo Polskie”, „Konkrety”, ”Wieczór Wrocławia”. A kiedy wystąpiła w 1987 roku na Turnieju Łgarzy w Bogatyni, jej przygoda z pisaniem rozpoczęła się na poważnie.
Ewa Radomska od wielu lat pisze publicystykę, aforyzmy i wiersze. Styl jej pisania jest lekki, przejrzysty, a twórczość trafia do każdego. Wiersze to krótkie filozoficzne rozprawy o szczęściu, o przemijaniu, o wizjach życia. O jej doświadczeniach w relacjach nie tylko życiowych, także w sferze szeroko pojętej bliskości i samotności dwóch odmiennych światów Marsa i Wenus. Inspirację do wierszy znajduje wszędzie, jest to wielką sztuką wzbogacać się rytmem życia i przetwarzać go w wierszach lub aforyzmach. Autorka wierszem pisze list do Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej, inspiruje się poezją Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza lub wierszami Henryka Wolniaka Zbożydarzyca (wrocławskiego poety).

Ewa Radomska ukazuje się nam jako pisarka sensu stricte, w rodzaju „przeżywam, doznaję, piszę“. Jej wiersze to spontaniczne prawdy, momenty z jej autobiografii rysowane obrazami życia. W nich wypowiada swoje stany psychiczne, które są symbolem naszych ludzkich przeżyć. Pisze to co czuje, widzi, przeżywa i pragnie. Można by powiedzieć niektóre utwory to liryczny pamiętnik duszy. Usiłuje zdefiniować samą siebie, odsłania swoje tajemnice. Doszukuje się źródeł swoich wartości i celów, swojego życiowego powołania.

Wiersz „Co dalej“ (urywki, „Wiersze z pierwszego tłoczenia“, Miniatura 2012)

Mam ponad 60 lat,/ Obrosłam druga skórą/ A może trzecią i czwartą/ Jako klacz nie nadawałabym się już/ Ani do pracy, ani pod jeźdźca, ani na rzeź/ Ewentualnie na przechowywanie mnie/ w jakiejś stajni/ Przez litościwego ekologa/ Jako kobieta coś jeszcze mogę/ Ale to już odwrotność tamtego/ Mogę być dobra dla mężczyzny/ Ale nie będe zachwycać ciałem/ I seks stanie się odległością/ Podobną do patrzenia na siebie/ Z dwóch przeciwnych brzegów rzeki/...
... Mogę potajemnie kochać/ale muszę znów jak/ Pensjonarka głęboko ukrywać/ Swój pamietnik uczuć/ Aby najbliżsi nie zaczęli/ Pokpiwać ze mnie/ Za dużo jest już do tyłu/ A za mało do przodu/ Pozostaje tylko/ Wyciągnięcie szyi po cukier/ I w podzięce machanie ogonem.../


W Aforyzmach „Myśli spod czapy czyli co w głowie piszczy“ (Wyd. Miniatura, Kraków, 2019) - autorka wyznacza sama sobie cel, określa sens życia stawia hipotezy i nie prosi nikogo o pomoc lub odpowiedź. Tu słowa są nagie bez szat i bez masek. Ewa Radomska jest bystrym obserwatorem świata. Potrafi być dowcipna i bezpośrednia, czasem dosadna w wypowiedziach. Jej Aforyzmy mówią o człowieku jego słabościach, o uczuciach, o przyrodzie i czasie.
Jest ich ponad 300 a może i więcej... a tu kilka z nich.

Wielkość stopy życiowej zależy od jej obcasów...
Stare kobiety grzechy swej młodości pokrywają moherowymi beretami...
Przyjaźń z drugim to potwierdzenie własnej wartości...
Nadmiar miłości to zaczątek nienawiści...
Życiorysy też mają swoje rysy...
Ścięte drzewo – egzekucja niewinnego...
Wegetacja – korzenie bez kwiatu...
Zwierzęta nas uczłowieczniają...

W wierszach można znaleźć wiele dystansu do świata, poczucia przemijania czasu, nostalgii a wszystko to ujęte jest w formie filozoficznej refleksji. Prawie każdy wiersz jest relacją przygody myślowej, jakiegoś intelektualnego zachwytu lub rozczarowania życiowego. Wiersze są jak marzenia niosą różne wizje, wspomnienia, osobiste przeżycia i tajemnice. Dla czytelnika, wiersze te są schronieniem, pośród obcych wzruszeń, może on odnaleźć pokrewieństwo duszy.
Znajdziemy w wierszach wiele odniesień do miłości widzianej, jako drogi do szczęścia, które też się kiedyś się kończy.

„Gdy miłość się kończy...“ („Wiersze pozbierane“, Miniatura 2019)
Dawni kochankowie to/ Przedziurawiony bilet miłości/ Do pociągu, który dawno odjechał/ Lata rozwiały gorąca parę/ Buchającą ongiś z komina namiętności/ A szyny, które prowadziły do rozkoszy/ Rozjechały się w zapomnienie.../


Książka „Ja z Bajkowa“ - (Wyd. Białe Pióro, Warszawa 2018) - to impresja literacka, marzenia o tajemniczym ogrodzie, które urzeczywistniły się w jej życiu. Ogród stał się literacką inspiracją do powstania serii opowiadań o rozmowach z działkowiczami, czarnym kotem, wiewiórką, białymi gołębiami oraz rozmowach z drzewami. Człowiek i drzewo to zadziwiająca więź energetyczna, w kontakcie z nim czujemy jego biopole. Ewa Radomska wtopiła się w to biopole, potrafiła rozmawiać ze swoimi sosnami i świerkiem. Ponad wszystko w książce “Ja z Bajkowa“ ukazuje swoje wielkie umiłowanie przyrody i jej symbiozę z naturą.
W książce wplecione są anegdoty o muzykach, malarzach i pisarzach. W opowiadaniach przemyca mądrości o wartościach życia jaką jest miłość, szczęście, przemijanie i pasje.

Zbiorek publicystyczny pt. „Szpilki, Karuzela i innych wiela“ to publikacje z czasopism takich jak „Szpilki“ z lat 1988 – 1991, „Karuzela“ 1985 – 1991, oraz internetowych witryn „Weranda literacka“ i miesięcznik „Sukces“. Znajdziemy tam dowcipne mini wywiady ze sławnymi ludźmi. Jej poczucie humoru, błyskotliwość i świeżość myśli często zaskakuje czytelnika. Ale tak właśnie powinno być, bo na życie trzeba spoglądać z uśmiechem i z dozą fantazji... tak żyje się łatwiej. A śmiech to zdrowie – to dewiza życiowa Ewy Radomskiej.


Krótka biografia
Ewa Radomska - absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Była długoletnim pracownikiem samorządowym we wrocławskim magistracie. Ważniejsze nagrody literackie to m.in. finał w Turnieju Łgarzy W Bogatyni w 1987 roku, II miejsce w w kategorii „Cykl aforyzmów konkursu na miniaturę literacką“ 1994 r. w Katowicach. W latach 2005 i 2007 główne nagrody , w konkursie im.S. Leca na fraszkę w Nowym Targu. W roku 2009 zajęła pierwsze miejsce w konkursie na bajkę dla dzieci – Fundacji „Ja Kobieta+50“. W roku 2010 wyróżnienie za wiersz „Co dalej“ w XVI Chojnickiej Nocy Poetów.

Publikacje książkowe:
1.”Aforyzmy” Wydawnictwo Miniatura 2006
2.”Aforyzmy z drugiego rzutu” Wydawnictwo Miniatura 2012
3.”Wiersze z pierwszego tłoczenia” Wydawnictwo Miniatura 2012
4.”Fraszki z flaszki” Wydawnictwo Miniatura 2015
5.”Inne krajobrazy” Wydawnictwo Miniatura 2015
6.”Wiersze pozbierane” Wydawnictwo Miniatura 2019
7.„Myśli spod czapy czyli co w głowie piszczy” Miniatura 2019
8.”Szpilki, Karuzela i innych wiela“. Na śmiesznie, na poważnie i na tak sobie. Zbiór publikacji z lat 1977-2016” Wydawnictwo Miniatura 2017
9.„Krasnoludek Maczek” / bajka dla dzieci /Warszawska Firma Wydawnicza 2013
10.„O myszce, która lubiła myszkować” /bajka dla dzieci/Wydawnictwo św. Macieja Apostoła 2016
11.„Ja, z Bajkowa” Wydawnictwo Białe Pióro 2018
12.„Pesme iz provog Tocenja” - przetłumaczony na serbski tomik „Wiersze z pierwszego tłoczenia” - Wydawnictwo Switak 2019

Aforyzmy zawarte w antologiach;
1.”Szczęście w nieszczęściu” Wydawnictwo Antyk , Kęty 1998
2.”Aforyzmy polskie” Wydawnictwo Antyk, Kęty 2001
3.”Księga Aforystyki Polskiej XXI wieku. Potęga myśli” Wydawnictwo Videograf II Katowice 2002
4.”Wielka księga myśli polskiej. Aforyzmy, przysłowia, sentencje” Wydawnictwo Klub dla Ciebie 2005
5.Premio Internazionale per Aforisma „Torino in Sintesi” 2014 – w konkursie tym 36 moich aforyzmów zostało wyróżnionych i przetłumaczonych na język włoski, znajdują się na stronie internetowej „Aforisticamente”.

Publikacje w latach 1977 – 2001
Ponad 300 artykułów publicystycznych ukazało się, w prasie wrocławskiej - „Gazeta Robotnicza”, „Słowo Polskie”, „Konkrety”,”Wieczór Wrocławia”, „Gazeta domowa”oraz tygodnikach i miesięcznikach innych miast „Sukcesie”, „Wieściach”, „Tygodniku Ludowym”, „Rzeczy Krotoszyńskiej”, „Radarze”, a także opowiadanka satyryczne w „Karuzeli” i „Szpilkach”. Publikowała w wielu antologiach wiersze, aforyzmy i teksty prozatorskie.

Obecnie znaleźć można jej publicystykę w internecie. Od roku 2009 jest obecna na portalu "Weranda Literacka" Fundacji „Ja kobieta +50“ . Publikuje eseje i felietony głównie z zakresu literatury oraz relacje ze spotkań z Powstańcami Warszawskimi.