Legnicki zamek ma swoje duchy. Dziś piszemy o duchu św. Jadwigi

I rzeczywiście, legniczanin miał rację. Duch jest, i to jako byt całkiem materialny! - Ustawiliśmy w komnacie św. Jadwigi lampę - mówi Zdzisław Gro-sicki, dyrektor IV Gimnazjum, które mieści się w Zamku Piastowskim. - Gdy w nocy zapali się światło, powstaje wrażenie, że krąży tam duch.

Ale dyrektor i jego podwładni zarzekają się na wszystkie świętości, że także prawdziwy duch tej świętej naprawdę jest obecny i w szkole, i w wieży. - Czuć obecność św. Jadwigi, zwłaszcza jej moc - zapewnia dyrektor Grosicki. - Jej duch chroni i broni zamku.

Św. Jadwiga była żoną Henryka Brodatego i matką Henryka Pobożnego, który zginął w bitwie z Tatarami pod Legnicą (1241 r.). Już za życia księżna Jadwiga miała wielką moc. Jak podają przekazy, gdy wznoszono wieżę, później nazwaną jej imieniem, były straszne kłopoty, bo osiadała w grząskim gruncie. Nie było siły, która by sprawiła, aby mury rosły. Gdy księżna Jadwiga o tym się dowiedziała, zaczęła się modlić. I stał się cud: wieża przestała osiadać.

To była bardzo skromna kobieta, która dbała o najuboższych. Aby się do nich upodobnić, zawsze chodziła boso. Za namową małżonka spowiednik nakazał jej noszenie butów. Księżna, owszem, zaczęła je nosić, ale zawieszone na szyi. Tak była wierna przekonaniom.

- Takiej pięknej wieży nie ma w promieniu kilkuset kilometrów - zachwyca się legnicki konserwator zabytków Zdzisław Kurzeja. - Aż prosi się, aby otworzyć ją dla zwiedzających.

Niestety, nieprędko to się stanie. Na razie nie ma pieniędzy na jej przystosowanie dla zwiedzających. Można wejść do niej ze szkolnego korytarza. I kto tam był, doznał niezapomnianego wrażenia. Wieża św. Jadwigi jest wysoka na 20 metrów, ma grube na 2,5 m mury. Najcenniejsze są polichromie w Zielonej Komnacie. Malowidła pochodzą z XV w. Przedstawiają postacie Dawida, Goliata, Karola Wielkiego i Aleksandra Macedońskiego, w otoczeniu ornamentów roślinnych.

Malowidła wyblakły, ale mają swój urok. Krążą tutaj demony wandali nawet sprzed wieków. W średniowieczu ktoś na jednym z fresków węglem namazał swoje imię. A niejaki Krebel wyrył swoje inicjały na Aleksandrze Wielkim. Jakiś nazista przybił swastykę. Do Zielonej Komnaty wiodą solidne schody. Widok z okien na miasto zapiera dech. Ale na razie pozostaje się modlić do św. Jadwigi, aby sprawiła, że znajdą się pieniądze na remont. Przecież już raz dzięki jej modlitwom mury zaczęły się piąć do góry.

Mongołowie zamku nie zdobyli
Zamek Piastowski wzniósł pod koniec XII w. Bolesław Kędzierzawy.
Wówczas była to pierwsza murowana warownia na ziemiach polskich. Był otoczony fosą. W roku 1241 zamek skutecznie obronił się przed Mongołami. Książęta piastowscy przez długi czas mieli tutaj swoją główną siedzibę. Po zakończeniu II wojny światowej podpalili go żołnierze Armii Czerwonej. Odbudowany w latach 60. minionego wieku został oddany placówkom oświatowym. Dziś jest tu Gimnazjum nr 4, Kolegium Języków Obcych i Wyższa Szkoła Menedżerska. Udostępniona dla zwiedzających jest kaplica zamkowa na dziedzińcu. Odkryto ją w latach 70. minionego wieku. Czynna jest od wtorku do soboty w godz. 10-17. Wstęp 2,5 zł.

Jest szansa na gruntowne odnowienie dziedzińca i zamku. Kolegium Języków Obcych dostało 10 mln zł dotacji na ten cel. Prace mają zakończyć się za dwa-trzy lata. Wówczas, jak zapewnia kierownictwo placówki, będzie można wejść na wyremontowaną kilka lat temu wieżę widokową św. Piotra. O udostępnienie dla zwiedzających wieży św. Jadwigi stara się z kolei miasto. Na jej remont potrzeba około 1,5 mln zł. Na razie tych pieniędzy nie ma.