Jak prawidłowo zadbać o włosy?

Łysienie telogenowe jest jedną z najpopularniejszych form łysienia niebliznowaciejącego. Cechuje się uogólnionym wypadaniem włosów, które w większości przechodzą w tzw. stan spoczynku. U zdrowej osoby jest to około piętnastu procent, natomiast w wypadku choroby może to być nawet sześćdziesiąt procent. Wywoływać ją może stres, gorączka, ciąża, leki (zwłaszcza betablokery), niedożywienie, niedobory żelaza lub cynku, stres czy zaburzenia hormonalne. Ten rodzaj łysienia często powiązany jest też z kłopotami z tarczycą. Choroba zaczyna się zwykle po 3 miesiącach od zadziałania bodźca. Postać ostra charakteryzuje się masywną utratą włosów z szybko postępującym przerzedzeniem. Możliwe są również formy podostre i przewlekłe. W przypadkach ostrych po 3-6 miesiącach włosy zwykle odrastają same. Często potrzebne jest jednak pobudzenie wzrostu włosów. Stymulacja ta polega na stosowaniu zewnętrznych preparatów zawierających m.in. minoksydil, witaminy, peptydy, zarówno w postaci lotionów, żeli jak i szamponów. Standardem postępowania jest wykonywanie zabiegów mezoterapii skóry owłosionej głowy, które polegają na wprowadzeniu do skóry czynników pobudzających wzrost włosa poprzez liczne, drobne nakłucia (mezoterapia iniekcyjna) lub przy użyciu odpowiednich urządzeń z zastosowaniem radiofrekwencji (mezoterapia nieiniekcyjna). Do mezoterapii stosowane są koktajle wieloskładnikowe lub osocze bogatopłytkowe pobierane od pacjenta. Nie zapomnieć należy również o aplikacji ogólnej witamin i mikroelementów oraz o leczeniu przyczynowym.

Innym często występującym typem łysienia jest łysienie androgenowe. Dotyczy ono zarówno mężczyzn jak i kobiet, chociaż bardziej nasilone jest u płci męskiej. Problem dotyka coraz młodsze osoby i obecnie jest to około trzydziestu procent mężczyzn poniżej 30. roku życia. Polega on na miniaturyzacji mieszka włosa i wydłużeniu jego fazy telogenowej. Podstawą terapii jest stymulacja miejscowa wzrostu włosa (preparaty miejscowe, mezoterapia). Można również stosować leki ogólne. U mężczyzn zalecamy wówczas finasteryd, lek hamujący przemianę testosteronu w jego postać aktywną. Wyniki są naprawdę zadowalające, gdyż po trzech miesiącach od rozpoczęcia kuracji można zauważyć ewidentną poprawę u większości leczonych pacjentów. Niestety po odstawieniu leku włosy stopniowo zaczynają znów wypadać. Rozważyć też można przeszczep włosów. Mieszki włosów pobrane bowiem ze skóry okolicy potylicy leczonego pacjenta są niewrażliwe na działanie androgenów.

Łysienie anangenowe jest typem utraty włosów występującym po radioterapii lub chemoterapii i może doprowadzić do całkowitego wypadnięcia włosów. Zdarza się również przy zatruciach metalami. Podstawą kuracji jest leczenie przyczynowe.

Łysienie plackowate to kolejny rodzaj łysienia, o podłożu immunologicznym. Choroba ta często dotyczy osób młodych, również dzieci, a bezpośrednim czynnikiem wywołującym jest stres czy emocje. Charakteryzuje się ogniskową, często postępującą utratą włosów, bez bliznowacenia. Łysienie plackowate całkowite rozpoznaje się przy utracie wszystkich włosów na głowie, a uogólnione przy utracie włosów całego ciała. Powiązane może być z zapaleniem tarczycy, toczniem lub bielactwem i innymi chorobami autoimmunologicznymi. Dodatkowo występujące zmiany na paznokciach (punkcikowate wgłębienia, pobruzdowania, szorstkość), rodzinne występowanie, wczesny początek oraz intensywna utrata włosów mogą być czynnikami źle rokującymi. Złotym standardem leczenia miejscowego jest podawanie kortykosteroidów w postaci mezoterapii. Aplikuje się również minoksydil, stosuje krio- i fotochemioterapię, a w przypadkach cięższych ogólne leczenie imunosupresyjne (cyclosporyna A, kortykosteroidy). Leczenie zawsze powinno być wspierane psychoterapią pacjenta. Choroby włosów są częstym powodem wizyt pacjentów u dermatologa. Przyczyn utraty włosów jest wiele , dlatego istotne jest postawienie właściwego rozpoznania. Łysienie może występować w przebiegu wielu chorób skóry lub być objawem chorób innych narządów. Dlatego terapia powinna być zazwyczaj prowadzona przez lekarza po rzetelnym zebraniu wywiadu, wnikliwej ocenie parametrów laboratoryjnych i zbadaniu pacjenta.

Dr n. med. Joanna Suseł
specjalista dermatolog, lekarz medycyny estetycznej
Centrum Dermatologii i Medycyny Estetycznej WellDerm
ul. Inowrocławska 21/2, Wrocław