Historia Wyspy Słodowej we Wrocławiu. Kiedyś zabudowana dzielnica, dziś zielona enklawa niczym Central Park w Nowym Jorku STARE ZDJĘCIA

Wyspa Słodowa znajduje się pośrodku wrocławskiego archipelagu, a dojść można na nią czterema kładkami. Jedną z nich wyspa połączona jest z wyspą Bielarską. Nawet były kiedyś wspólnie nazywane: Bielarska Tylna (obecnie wyspa Bielarska, której nazwa pochodzi od cechu bielarzy) i Bielarska Przednia (obecnie Wyspa Słodowa, której nazwa od słodowni zaczęła być używana od XV wieku).

Wyspa w Średniowieczu należała do zakonu św. Klary i teren ten pozostawał poza murami obronnymi miasta. W XIII w. na północno-wschodnich rubieżach zbudowano młyn, którego drugi budynek znajdował się na wyspie Bielarskiej i to właśnie z tego tytułu wynikał przemysłowy charakter wyspy. Z czasem właścicielem obu młynów został zakon św. Klary, stąd nazwa.

Nad Upustem Klary, czyli kanał pomiędzy wyspami Słodową i Bielarską już wtedy przebiegała kładką, wówczas drewniana, która łączyła obie wyspy. Oba młyny były kilkakrotnie niszczone przez pożary. W 1799 po kolejnym strawieniu przez ogień młyn został odbudowany w stylu barokowo-klasycystycznym.

W XIX w., kiedy rozebrano mury miejskie wyspa stała się własnością Wrocławia. Później wybudowano żelazne mosty, dzięki czemu Wyspa Słodowa została połączona z miastem. Wyspę przeznaczono też pod budowę mieszkalną, dzięki czemu powstała gęsto zabudowana dzielnica. Chociaż zachodni skrawek pozostawał niezabudowany i pełni rolę parku rekreacyjnego.

W czasach przedwojennych na wsypie odbywały się zloty młodzież. W 1939 miasto Wrocław odkupiło młyn, gdzie planowano urządzić tam schronisko młodzieżowe. Na to jednak nie zgodził się ówczesny konserwator zabytków. Młyny został uszkodzony w 1945 roku podczas oblężenia miasta, a zabudowa mieszkalna zniszczona.

Budynki na Wyspie Słodowej nie zostały odbudowane po wojnie, a teren pozostał niezagospodarowany aż do lat 90. Ostała się tylko jedna kamienica, która stoi do dziś. Sam młyn św. Klary, coś był uszkodzony to nie stanowił zagrożenia. Gdyby został odbudowany to dziś byłby zabytkiem jeszcze z czasów średniowiecza.

Jednak w 1975 roku, który był rokiem ochrony zabytków decyzją ówczesnego prezydenta Wrocławia Mariana Czulińskiego pozostałości po zabytkowym młynie zostały wysadzone w powietrze. Czynu dokonali saperzy z Wrocławia. Decyzja odbiła się dużym echem i skrytykował ją minister kultur czy konserwator zabytków. A za Czuliński przypłacił tę decyzję stanowiskiem i popadł w niełaskę PZPR, czym utracił możliwość zastania wojewodą. Należy zaznaczyć, że wcześniej zdecydował o wyburzeniu historycznego centrum miasta pod budowę trasy W-Z.

Dziś Wyspa Słodowa to zielona enklawa w centrum miasta. Stanowi Centrum życia studenckiego i odbywa się tam wiele koncertów, warsztatów czy imprez plenerowych, ale więcej o tym przeczytasz w poniższym artykule.

Jak budowa trasy W-Z zniszyła historyczne centrum Wrocławia

Tu mieści się Wyspa Słodowa we Wrocławiu, zobacz na poniższej mapie