Hala Stulecia - symbol XX w.

W 1908r. Karl Masner, dyrektor Muzeum Rzemiosła, zwrócił się do mieszkańców Wrocławia z pytaniem: "Czy Wrocław potrzebuje budynku wystawowego?". Doskonałym pretekstem do budowy podobnego obiektu miała być nadchodząca setna rocznica wydania antynapoleońskiej odezwy "Do mojego Ludu" przez króla Prus Wilhelma II, z która miała być związana ogromna wystawa historyczna, prezentująca osiągnięcia kulturalne i gospodarcze Śląska.

28 czerwca 1911 r. Rada Miejska Wrocławia wyraziła zgodę na rozpoczęcie tego ogromnego przedsięwzięcia, łożąc na ten cel zawrotną sumę 1,8 mln. marek. Głównym projektantem i kierownikiem budowy został wybitny architekt Max Berg (czytaj "Max Berg-wizjoner Wrocławia).

Wyobraźmy sobie teraz rok 1913, najwyższym budynkiem w Niemczech jest budynek poczty przy obecnym pl. Dominikańskim, nie istnieją jeszcze wieżowce, nie ma autostrad, na ulicach pojawiają sie pierwsze samochody, za to Berg i wrocławska Rada Miejska proponuje budowę hali o rozpiętości kopuły dwa razy większej niż rzymski panteon! 44m wysokości, 65m. rozpiętości, szerokość prawie 100m. 14 tyś. metrów kwadratowych powierzchni i ponad 10 tyś. ludzi, których jest zdolna pomieścić.

Ogromne nakłady, innowacyjna żelbetonowa konstrukcja, setki robotników, ułożona specjalnie linia kolejowa, która na bieżąco dowoziła beton i stalowe zbrojenia, to wszystko by Wrocław zachwycił całe Niemcy, Europe i Świat. Co ciekawe do końca budowy nie było wiadomo czy cała Hala się nie zawali. Dlatego Max Berg niczym antyczny murarz stał pod kopułą Hali, towarzysząc robotnikom w demontażu rusztowań i potwierdzał swoją osobą pewność konstrukcji, którą wzniósł.

W maju 1913r. po niespełna dwóch latach budowy i miesiąc przed wyznaczonym terminem M. Berg oddaje wykończoną Halę Ludową, we wnętrzu której znajdują się największe na świecie organy, składające się z ponad 16 tyś. piszczałek. W tym samym miesiącu następuje uroczyste otwarcie Wystawy. Od tego czau hala pełni role miejsca wielu różnorodnych imprez, wystaw i targów. Niestety po dojściu NSDAP do władzy staję się również miejscem jej zjazdów i rocznicowych przemówień Hitlera.

Po II wojnie światowej, w której praktycznie nie doszło do żadnych poważniejszych uszkodzeń, zaadaptowana zostaje na Wystawę Ziem odzyskanych w 1948r. oraz jako miejsce obrad Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju, pełni też funkcję kina ("Kino Gigant), oraz miejsce organizacji imprez sportowych m.in. XIII Mistrzostwa Europy w koszykówce mężczyzn w 1963r. 31 maja 1997r. w czasie szóstej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski odbyła się w niej cześć Światowego Kongresu Eucharystycznego.

Po roku 1989 była też sceną rozgrywek siatkarskiej "Ligi Światowej", ekstraligi koszykówki, oraz wielu innych turniejów i mistrzostw. Od paru lat wykorzystywana jest też jako miejsce koncertów i realizacji super widowisk Opery Wrocławskiej.

Dzięki staraniom władz miasta i Krajowej Rady Ochrony Zabytków 13 lipca 2006r. zostaje wpisana na listę UNESCO. Jest jednym z najwybitniejszych dzieł architektury współczesnej w Polsce i Europie, zobaczenie jej to obowiązkowy punkt dla każdego szanującego się architekta.