Dolnośląskie koszmary. O tych miejscach dawno zapomniano. Teraz stoją i straszą [ZDJĘCIA]

- O istnieniu tego miejsca wiedzą nieliczni wałbrzyszanie. Niestety, wśród nich szabrownicy, którzy wykuli w ścianie dziurę i latami po kawałku wynoszą całe komplety zastawy stołowej wyprodukowanej przez nieistniejącą już Porcelanę Książ. Była największą fabryką porcelany w Europie. - napisała Adrianna Szurman.

Kilka budynków od lat popada w ruinę, a niezabezpieczona porcelana znika, bo ktoś wykuł dziurę w ścianie. Przed laty był to jeden z najprężniej działających zakładów na Dolnym Śląsku. Zostało po nim tylko wspomnienie i smutna rzeczywistość.

Więcej przeczytasz tutaj:

Transformacja po 1989 roku sprawiła, że wiele zakładów, których lata prosperity przypadały na epokę PRL-u zaczęło podupadać. Prywatni przedsiębiorcy nie decydowali się na przejęcie miejsc, wcześniej należących do państwa, a państwo przestało inwestować w fabryki.

Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego z Lubania Śląskiego, a wcześniej Królewskie Zakłady Kolejowe jeszcze przed wojną zajmowały się konserwacją lokomotyw z całego Śląska. Były jednymi z największych w całej Europie i jednymi z największych w powojennej Polsce, gdzie naprawiano również tramwaje. W 1961 r. uruchomiono przyzakładową Zasadniczą Szkołę Zawodową oraz Wieczorowe Technikum Zawodowe dla Pracujących, które dziś już nie istnieją. ZNTK również zamknięto.

Proces likwidacji zakończył się w latach 90-tych, choć część cennego sprzętu została wywieziona do ZSRR przez żołnierzy radzieckich tuż po 1945 roku. Ciekawostką jest fakt, że bliźniaczy zakład w Bydgoszczy do dziś świetnie prosperuje. Pesa to aktualnie największy gracz na polskim rynku producentów taboru szynowego. Łącznie w zakładach w Bydgoszczy i w Mińsku Mazowieckim zatrudnionych jest niemal 4 tysiące pracowników. Teren po ZNTK w Lubaniu jest dziś zagospodarowywany przez różne spółki, a część budynków zostało wyburzonych.

Rozległy teren dawnych zakładów znajduje się przy ulicy Rychtalskiej, nieopodal dworca PKP w Lubaniu Śląskim.

Hotel Sudety w Wałbrzychu był niewątpliwie jedną z największych wizytówek miasta. W latach 80. gościło tu wiele znamienitych osobistości, a wnętrze hotelu oraz wystrój pokoi robiły piorunujące wrażenie. Ireneusz Małkowski przepracował w nim 22 lata i w wywiadzie dla Pawła Gołębiewskiego wspominał:

- Tak zwani obecnie celebryci pamiętali nas z imienia. Sporo osób było zaskoczonych jak na przykład ze Zbigniewem Wodeckim witaliśmy się - cześć Irek, cześć Zbyszek.

Sudety wybudowano w latach 70. jako obiekt, który miał spełniać wysublimowane oczekiwania klientów. Fryzjer, Pewex, bar nocny, kantor, pokoje z telefonem i łazienką, a także restauracja oraz kawiarnia. Wszystko było na miejscu. W hotelu nie brakowało aktorów, sportowców i biznesmenów, a także pań do towarzystwa, na które górnicy po wypłacie przepuszczali ciężko zarobione pieniądze. Obiekt zamknięto w 2004 roku, bo nie spełniał wymogów technicznych. Dziś jest w rękach prywatnej firmy z Sosnowca.

Małkowski, bohater wywiadu, w Sudetach był kelnerem, który uczył się fachu od przedwojennego "szefa sali", Stefana Lawera.

- Obsługę i wspaniałe dania serwowane w Sudetach wiele osób wspomina do dziś. Aleksander Bardini i Bohdan Łazuka uwielbiali ozorki w galarecie, ten drugi często zamawiał też rostbef z chrzanem. Kuchnię chwalili także m.in.: Urszula Sipińska, Krystyna Loska, Roman Wilhelmi, Bogusz Bilewski, Andrzej Zaorski, Jan Englert, Zbigniew Wodecki i Piotr Fronczewski. Karta dań była tu wyjątkowo obszerna, a wszystko co się w niej znajdowało, można było zamówić. Wszystko było wyjątkowo smaczne i świeże - pisał Paweł Gołębiowski.

Juventur, który wybudowano w Jeleniej Górze kosztował majątek. Ośrodek zaczęto budować w latach osiemdziesiątych, a w 1991 roku odbyło się huczne otwarcie. Inwestycja pochłonęła 3 mld dawnych zł, a pieniądze pozyskano z dawnego Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej, którym kierował były prezydent Aleksander Kwaśniewski. Już w 1993 roku zaczęto wyprzedawać majątek, a w 1994 roku sąd ogłosił upadłość Juventuru. To była spektakularna klapa, ale w cieniu luksusu działającej dyskoteki i restauracji "Paradise".

Dawny hotel mieści się przy ulicy Legnickiej, na skraju Jeleniej Góry. W jednym z opuszczonych budynków spłonęli bezdomni. Lokalna społeczność zaczęła to miejsce nazywać Hadesem, bo co jakiś czas wybuchały pożary.

Kompleks powstał w pierwszej połowie XX wieku i znajduje się na obrzeżach Legnicy, w Lasku Złotoryjskim. Początkowo leczono w nim żołnierzy III Rzeszy, a później przeszedł w ręce Armii Czerwonej. Jednorazowo mógł przyjąć nawet 650 żołnierzy, co jak na dwa lata przed wybuchem II wojny światowej robiło ogromne wrażenie.

W skład szpitala wchodził też ogromny basen, siłownia, a nawet kino. Obiekt był w rękach Rosjan aż do 1993 roku. Dziś ma wielu właścicieli i straszy. Stał się celem wycieczek dla fanów urbexu, a nieremontowane od lat części budynków przyprawiają o dreszcze.

To nie jedyne zniszczone obiekty na Dolnym Śląsku. Wiele z nich to powody wstydu dla włodarzy miast, ale i prywatnych właścicieli, którzy mają część budynków na własność, ale nic z nimi nie robią. Jesteście ciekawi, co znalazło się na naszej liście?