Czy da się odciągnąć dzieci od smartfona? Niektóre spędzają przed ekranem nawet 7-8 godzin dziennie! Specjalista podaje parę porad

Teza, która składa się z dwóch zdań stała się punktem wyjścia do wystąpienia.

Wszelkie ludzkie działanie ma skłonność do przechodzenia w nawyk. Nawyki przynoszą istotny zysk, ponieważ ograniczają wybór.

Ludzie nie lubią wybierać, dokonywać ciągle wyboru, dlatego szereg czynności sprowadzają do nawyku.

Kiedy młody człowiek nudzi się – a to trwa średnio po 47 sekundach - wyciąga telefon i korzysta z niego w taki sposób, że trudno mu to opanować.

O tym co będzie przedmiotem uzależnienia człowieka decydują warunki społecznej i kulturowe.

Ludzki mózg ma taki konstrukt, ze może nas uzależnić prawie od wszystkiego. Ale żeby to było problemem, społeczeństwo musi to dostrzec. 100 lat temu nikt nie widział problemu w biciu dzieci, dzisiaj ten problem dostrzegamy.

Nie chce mówić o uzależnieniu ale o syndromie zależności.

14 -atka jechała hulajnogą i wpadła pod samochód w warminsko mazurskiem. Ale to dostrzegalny przykład medialny. Ale nie dostrezegalne jest to, że na portalach aukcyjnych znajdziemy krzesełko dla dziecka z uchwytem na telefon, nawet nie będzie problemu ze znalezieniem nocnika z uchwytem na telefon, nie mówiąc o uchwytach do wózka.

Jakie to niesie konsekwencje to niesie?

Wszystkie raporty okulistyczne mówią, że dzieci w kontakcie z jakimikolwiek ekranami chcą być coraz bliżej. Kiedy udostępniamy im we wczesnym wieku smartfona, jaka jest najwygodniesza pozycja dla dziecka do oglądania. Pozycja leżąca na brzuchu. Są dzieci, które kładą nawet nos na ekranie. Znaczna część rozwoju wzroku przypada na pierwsze etapy naszego życia. A urządzenia, z których korzystamy, są mobilne, czyli wszędzie je możemy mieć.

Problemy natury fizyczne są dostrzegalne w badaniach. Dotyczą wzroku, ale także siły mięśni dłoni. Badania pokazują jak spada siła mięśni dłoni pod wpływem coraz wcześniejszej inicjacji zabawy urządzeniami cyfrowymi. Zamiast tradycyjnych zabawek dajemy dziecku do ręki telefon i to szkodzi dziecku w sposób fizyczny.

Dzieci nie umieją trzymać ołówków, nożyczek, ale świetnie obsługują telefon.

Mamy problem jeśli chodzi o wkraczanie technologii cyfrowej w sen człowieka. Jesteśmy coraz częściej zasypywani reklamami produktów z melatoniną. To bardzo poważny problem na świecie. Rodzice podają nadmierne dawki melatoniny dzieciom.

Korzystając z urzadzen bezposrednio przed snem i przez to spada poziom melatoniny w człowieku – gorzej śpimy, mamy problemy z zasypianiem, a kiedy się przebudzamy, korzystamy z telefonu.

A rodzice mówią: moje dziecko nie może zasnąć, dlatego korzysta z telefonu. A prawda brzmi: moje dziecko korzysta z telefonu komórkowego, dlatego nie może zasnąć.

Nie dawajmy dzieciom rano do obejrzenia bajki np. przed szkołą albo w drodze. Poziom melatoniny musi opaść naturalnie!

W moim domu nie korzysta się z urządzeń. cyfrowym na godzinę przez snem. Mam synów 7 letniego i 14-letniego. Jak wprowadzałem tę zasadę, to pewnie pomyślicie, że u mnie poszło łatwo. Absolutnie.
Człowiek dorosły ma ograniczony wachlarz zaproponowaniu dziecku leżącemu w łóżku jakichś czynności. Z Bezradności pedagogicznej powiedziałem mu po kilku opcjach wcześniejszych: połóż się i pomysl o zyciu.

Nuda jest ostatnim bastionem kreatywności w tym świecie. Dzieci trzeba czasem pozostawić samemu sobie – to nie jest popularne stwierdzenie. Mamy teraz jakąś kulturową presję, że rodzice muszą być nieustannie odpowiedzialni za zapewnienie rozrywki naszym dzieciom. Podczas gdy nuda jest momentem kreatywności, oczywiście w dobrym środowisku.

Nie posługujcie się takimi sformułowaniami w stosunku do waszych dzieci: że są uzależnione od smartfona. Co my chcemy osiągnąć mówiąc im, że są uzależnione? Co my chcemy mu powiedzieć? Dzieci kojarzą uzależnione z chorobą. A my chcemy mu powiedzieć, że zbyt wiele czasu spędza w złe rzeczywistości, a nie że jest chore! Terapeuci mają duży problem, żeby mówić o uzalezeniniach, a nam to przychodzi tak łatwo. Mówienie tak dzieciom w żaden sposób nie rozwiązuje sprawy.

Nie posługujcie się

Dziecko może obejrzeć jedną bajkę, o której wiemy, że trwa 10 minut. Posługujcie się ilościa, a nie czasem, bo dzieci nie mają wykształconej umiejętności czasu. Wyłączamy po 15 minutach bajkę, a ona trwa 18 minut – i dziwimy się, że dziecko płacze.

Coś zawsze dzieje się kosztem czegoś. My idziemy z technologią na pewną negocjacje. Ja jako dorosły człowiek mówię sobie załatwiłem tę sprawę przez smartfon w mgnieniu oka, zaoszczędziłem mnóstwo czasu bo nie stoję w banku. Ale obejrzę ten film o tanczacych dalmatynczych przepełniony reklamami.

Czy jednak takie negocjacje podejmiemy w przypadku dzieci? Bardzo ważny jest czas. Przeciętny dorosły człowiek według badań korzysta z urządzeń mobilnych takich jak smartfon – 4 h 27 minut. I pewnie każdy mówi sobie w myśli pewnie: „A to ja mniej”.

Sredni dzienny czas korzystania przez 13-letnią dziewczynę przed pandemią -badanie
– 6 godzin, 14 minut. Odliczając 8 godzin czasu na sen, to oznacza że 39 procent czasu dziennej aktywności przeznaczała na smartfon. A bywa tak, że ta wartość przekracza 7 i 8 godzin, a więc dochodzą do 50 procent czasu aktywnosci.

Wracając do dziewczyny: 832 powiadomienia – jedno powiadomienie co minute i 43 sekundy. Jak można tak funkcjonowac? Powinniśmy skasować subskrypcje, zostawić wiadomości od prawdziwych ludzi.

Aktywowała swoje urządzenie 309 razy czyli co 3 minuty i 10 sekund – to jest niewiarygodne, ale prawdziwe.

Ci młodzi ludzi bez kontroli ludzi rodosłych się socjalizują, czerpią opinie, poglądy, sposoby myślenia, wzory reakcji emocjonalnych. Ważne pytanie: czy my jako rodzice interesujemy się tym światem? Czy tak samo jak pytamy młodych ludzi jak było w szkole czy na podwórku, pytamy: co robili w sieci, w co grali, co czytali.

Czemu człowiek nie może wygrać ze smartfonem? Za tą technologią także stoją superkomputery, które mają moc obliczeniową, zaczynają działać na naszą podświadomość.

Technologia przekroczyła granicę ludzkiego umysłu. Jezeli my nie mozemy do człowieka wnętrza, mamy tomograf.

Ale byliśmy tak bardzo zaabsorbowani w rozwoju technologicznym nie zauważyliśmy, że technologia wykorzystuje ludzkie słabości.

Technologia nie jest zła ani dobra, wszystko zalezy od tego, jak z niej korzystamy. Bzdura. Technologia jest albo zła albo dobra. Trzeba to jasno mówić.

Świat cyfrowy nigdy się nie kończy, zawsze można obejrzeć kolejny film na YT, zawsze zainstalowac kolejną aplikację, zawsze przeczytać kolejny tekst. I dlatego odbiorca nigdy nie będzie usatysfakcjonowany z korzystania z tego świata, bo tam zawsze coś jeszcze jest.

Niektórzy pamiętają, że w młodości gry miały swój koniec. Misja dziesiąta, piętnasta i pojawiało się hasło, które dzisiaj nie spotkamy: Game Over. Teraz są gry otwartych światów, można w nie grać w nieskończoność. Tam nie chodzi o koniec gry, o ukończenie misji.

I to dlatego nasze dzieci wieczorami krzyczą ze swoich pokojów: mamy jeszcze 15 minut! Może znajdę jakąś ciekawą treść!

Człowiek bez celu przeglądający rzeczywietość cyfrową niczym się nie różni od tego, który pociaga za dźwignię jednorękiego bandyty, bo nie wie co znajdzie, ile znajdzie i co się wydarzy potem.

Rzeczywiste uzależnienie od urządzeń cyfrowych jest bardzo często porównywalne do uzależnienia do hazardu.

nauka bez telefonu, pamiec operacyjna człowieka mocno wzrasta bo urzadzenie mobilne jest poza zasiegiem wzroku. dzieki temu szybciej przyswajamy tresci.

Bardzo ważny jest czynnik bycia z w centrum uwagi. Co się dzieje, kiedy niektóre potrzeby człowieka przenosza się do świata cyfrowego.

Jedno z największych wyzwań w działaniach pedagogicznych, jednym z najpoważniejszych zagrożeń w świecie cyfrowym jest dezinformacja.

Docieramy do coraz większej liczby treści, co do których nie jesteśmy pewni. Przychodzi do Ciebie 12-latek, pokazuje jakieś zdjęcie i mówi: czy to jest prawdziwe? A ja nie wiem. To burzy podstawy edukacji, w której uczestniczyłem, bo ja muszę się posłużyć zewnętrzną wiedzą.

Mówił o czasie i poczuciu czasu. Czas jako waluta. Ustalanie zasad dotyczących czasu spędzanego w kontakcie z urządzeniami cyfrowymi. Mierzenie czasu pozostawania w kontakcie z urządzeniami – aplikacje. Kontrola nad powiadomieniami.

Zasada 30 minut – każdego dnia, kiedy w domu są wszyscy, żeby dzieci wyłączyły na 30 minut wszystkie urządzenia cyfrowe. Nie wyciszyły, ale wyłączyły. Dlaczego 30 minut, bo na 30 minut się zgodzą, a po drugie – dziecko przez 30 minut każdego dnia nie może siedzieć i się nudzić.

Warto jest, żeby dzieci same kontrolowałyby czas.

Może nie kupujmy dzieciom uradzeń mobilnych na prezent, tylko niech używają takie, które będą jasno należać do rodziców. Wtedy zupełnie inaczej wygląda rozmowa.

Narzędzia mają swoje miejsce. Cisza sprzyja rozwojowi. Ustalenie zasad dotyczących miejsc, w których korzysta się z urządzeń cyfrowych. Ustalenie miejsca, w którym znajdują się urządzenia, gdy z nich nie korzystamy. Zauważmy, że miejsce na telefon nie dziwi nikogo. W kuchni, w łazience, w salonie, w sypialnie, nawet na ziemi – to pokazuje jak nas absorbuje techonoligia. Ograniczajmy takie miejsca.

W sytuacjach w których dochodzi do współpracy, dzieci są najbardziej chłonne na wskazówki i polecenia. Najlepszą sytuacją na rozmowę jest sytuacja wspólnego sprzątania. Nie na zasadzie: posprzątaj pokój. Wtedy naprawdę można nieco głębiej porozmawiać.

Wchodzenie w świat cyfrowy dziecka oznacza, że w domach i w rodzinach dziecko przychodzi i mówi: tato zobacz tego śmiesznego mema i śmieszny film. A zdecydowana większość rodziców reaguje: „A głupie to”, „Nie znam się”. Nie mówcie tego dzieciom! Kiedy dzieci będą miały kiedyś problem, nie przyjdą do was.

Starajcie się pokazać im alternatywę. Nie kwitujcie to stwierdzeniami, które zamykają dyskusje. Zainspirujcie swoich nastolatków. Nie trzeba dzieciom mówić, że coś jest głupie, nie posługujcie się sloganami.

Skupiamy się tak wiele na czasie, ale najważniejsze są treści. Zbyt wczesna inicjacja dzieci z treściami dla nich nieodpowiednich doprowadza do tego, że zabieramy dzieciom dzieciństwo. Niektórzy mówią, że dzieci szybciej dorastają. To nieprawda. My społecznie tworzymy takie wrażenie. Bo oswajamy je z treściami, na które nie są kompletnie gotowe.

Dzisiaj średnia wieku inicjacji z pornografią wynosi 11 lat. Od 7 od 6 roku życia dajemy dzieciom dostęp do mediów społecznościowych, a one modelują zachowania dorosłych, na które kompletnie nie są gotowe.

A dramat pojawia się wtedy, kiedy rodzice nie widzą w tym nic złego. Zuzanna ma 8 lat, jest uczennicą 2 klasy szkoły podstawowej, nagrywa filmiki w mediach społ. Z zachowaniami imitującymi seks. Ona modeluje zachowania dorosłych bo chce zdobyć popularność, uznanie.

3 rodzaje odpowiedzialności – odpowiedzialność przemysłu cyfrowego – to działanie w przepisach prawa, rządów.

Odpowiedzialność społeczna – nam się wydaje, że w internecie to się mniej liczy, to mniej ważne. Dzisiaj dla młodych ludzi nie ma żadnej granicy.