W Lubinie bez zmian

Rozmowa z Andrzejem Niedzielanem, piłkarzem Nijmegen, a niegdyś Zagłębia

• Obserwował Pan Zagłębie w meczu z Amiką.
Czy w środę przeciwko Wiśle miedziowi mają szanse na sukces?
– Będę brutalny – raczej nie. Oczywiście to jest sport i wszystko jest możliwe, ale lubinianie, by coś wskórać, muszą się wznieść na wyżyny swoich możliwości.
• Ostatni mecz w Zagłębiu rozegrał Pan jesienią 2001 roku. Wiele się zmieniło w tym klubie?
– Zależy, jak na to popatrzeć. Bo z chłopaków, z którymi grałem, został tylko Andrzej Szczypkowski. Ale już mury są te same, nawet pracownicy klubu dalej trwają na swoich stanowiskach. O, idzie pan Janusz (Kubot – przyp. red.). On tu jest chyba od zawsze (śmiech).
• Po spotkaniu z Amiką przez kilkanaście minut pozował Pan do zdjęć. To przedziwna sytuacja, bo podczas gry w Zagłębiu tak nie było.
– Bo wybiłem się, występując gdzie indziej. Ale nie mam do nikogo żalu. W dalszym ciągu darzę ten klub sympatią. Postaram się przybyć na środowy mecz z Wisłą.
• Jakie plany na wakacje?
– Razem z moją dziewczyną Kamilą wybieramy się na tydzień nad morze. Oczywiście polskie. Gram w Holandii, więc chcę odpocząć od zagranicy.
• A kiedy ślub?
– Jesteśmy razem już osiem lat. Wiem, że to długo, ale szykujemy małą niespodziankę. Proszę się nie niepokoić.
• Będzie potomek?
– To tajemnica (śmiech). Wszystko wyjdzie na jaw w swoim czasie.
• Na mecze NEC przyjeżdżali obserwatorzy z Werderu. Dojdzie do transferu?
– Niedawno przedłużyłem z Nijmegen kontrakt, tak więc nigdzie się nie wybieram. Raczej na pewno zostanę w NEC.
• Dostał Pan podwyżkę?
– Ja o pieniądzach nigdy nie rozmawiam (śmiech).

• Prawdziwie wypromować się można dopiero w kadrze. Tam ostatnio grzeje Pan ławę.
– I wcale nie jest mi z tym źle. Ważne, żeby być w kadrze, a to także nie jest łatwe. Na razie trener stawia na parę Frankowski – Żurawski i jak widać, świetnie to się sprawdza. Ja mogę być dżokerem, byle byśmy awansowali do mundialu.