Prezydent Dutkiewicz laureatem Niemieckiej Nagrody Narodowej

W uroczystości wręczenia nagrody w Katedrze Francuskiej w Berlinie wzięło udział około 400 osób. Wśród niemieckich oficjeli byli m.in. byli prezydenci Niemiec - Joachim Gauck i Horst Koehler oraz była przewodnicząca Bundestagu Rita Suessmuth. Do Berlina przyjechała także liczna delegacja z Wrocławia na czele z władzami województwa dolnośląskiego i kierownictwem wrocławskiego urzędu miejskiego oraz radnymi miejskimi. Byli m.in. marszałek Cezary Przybylski, członek zarządu Jerzy Michalak, wiceprezydenci Wojciech Adamski, Adam Grehl, Maciej Bluj, skarbnik Marcin Urban, sekretarz Włodzimierz Patalas. W uroczystości wzięli także udział m.in poseł Stanisław Huskowski, prof. Tadeusz Luty - były rektor Politechniki Wrocławskiej i ksiądz Andrzej Tomko - były rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego.

Na początku uroczystości Kilian Neuhaus, organista i dyrektor muzyki kościelnej wykonał utwór Jana Sebastiana Bacha. Laudację wygłosił prof. Klaus Dieter Lehmann - prezydent Instytutu Goethego, Członek Senatu NIemieckiej Fundacji Narodowej.

- Dzisiaj, ponad 70 lat po wojnie, Wrocław jest ponownie kwitnącym miastem. Ze swoimi 650 tys. mieszkańców, w tym 140 tys. studentów, jest Wrocław czwartym co do wielkości miastem w Polsce i jest drugim ośrodkiem biznesowym. Prastare miasto z młodymi mieszkańcami ma przyszłość - mówił Klaus Dieter Lehmann.

- To niezwykle ważne doświadczenie, że mentalne i społeczne procesy tak dramatycznej zmiany, jaka nastąpiła w rezultacie II wojny światowej, mogły zostać rozwiązane nie poprzez zakłamanie historii, lecz poprzez otwartość i odpowiedzialność. To, co wydarzyło się we Wrocławiu, nie jest czystą symboliką, to rzeczywistość – że przyznajemy się do historii.Decydujące jest to, że ludzie biorą na siebie tę odpowiedzialność i pamięci zapewniają przyszłość. Rafał Dutkiewicz jest jednym z nich. Przez swoją niezależność i praktyczne działanie daje świadectwo zmiennej i skomplikowanej historii. Dzięki ścisłej współpracy w ostatnich latach stał się on moim bliskim partnerem zarówno w kwestii relacji polsko-niemieckich, jak i pod względem politycznego zrozumienia potencjału rozwojowego Europy - dodał Klaus Dieter Lehmann.

Rafał Dutkiewicz w swoim przemówieniu wspomniał o biskupie Kominku, który był autorem słynnego listu biskupów polskich do niemieckich. W liście zawarto znane zdanie "wybaczamy i prosimy o wybaczenie". Rafał Dutkiewicz w Katedrze Francuskiej mówił, że biskup Kominek jest jednym z ojców pojednania europejskiego.

- Tożsamość dzisiejszego Wrocławia weszła w swój okres twórczego domykania w dekadzie Solidarności. Właśnie w tej dekadzie poczuliśmy się we Wrocławiu w suwerenny, ale i otwarty sposób „u siebie”. Tym bardziej otwarcie, im bardziej suwerennie - mówił prezydent Dutkiewicz. Na koniec przemówienia prezydent wzruszony powiedział: Chciałbym podziękować za przyznanie mi tak wspaniałej nagrody. Nie wiem, czy zasłużyłem. Mam wrażenie, że to nagroda dla mojego miasta. Dla Wrocławia. A jeśli także dla mnie, to dedykuję ją mojemu nauczycielowi języka niemieckiego Stefanowi Pflaumowi. I wszystkim nauczycielom obcych języków na świecie. Tym, którzy pomagają światu w rozmowie.

Niemiecka Nagroda Narodowa przyznawana jest osobom, które przyczyniają się m.in. do budowania współpracy i jedności w Europie. Niemcy uzasadniając decyzję o przyznaniu prezydentowi Dutkiewiczowi nagrody pisali: Rafał Dutkiewicz jest polskim politykiem o europejskich horyzontach. Niemiecka Nagroda Narodowa jest znakiem wdzięczności wobec wszystkich Polaków, którzy działają na rzecz harmonijnego egzystowania Polaków i Niemców w zjednoczonej Europie.

Niemiecką nagrodę otrzymali wcześniej m.in.: Tadeusz Mazowiecki, Václav Havel, Karl Dedecius, Alfons Nossol i Fritz Stern.

O nagrodzonym Rafale Dutkiewiczu:

Rafał Dutkiewicz urodził się w Mikstacie, w 1959 roku. Ukończył matematykę stosowaną na Politechnice Wrocławskiej. W 1986 roku obronił doktorat z logiki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1982 do 1992 roku był pracownikiem naukowym KUL-u, a w latach 1989-1994 wykładowcą Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako stypendysta Katholischer Akademischer Auslandsdienst studiował rok we Freiburgu, gdzie nauczył się języka niemieckiego. Żonaty, ma dwójkę dzieci.

Kariera polityczna, odznaczenia:
W czasie stanu wojennego w latach 1981 – 1983 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”. W 1989 roku został sekretarzem Komitetu Obywatelskiego, a w 1990 jego przewodniczącym we Wrocławiu. Był współorganizatorem pierwszych Tygodni Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu. W 2002 roku został po raz pierwszy wybrany na Prezydenta Wrocławia; w 2014 po raz czwarty z kolei.

W trakcie sprawowania urzędu stanowczo opowiadał się za wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej oraz jest orędownikiem pojednania i współpracy między Polską, a Republiką Federalną Niemiec. Dzięki jego staraniom we Wrocławiu utworzono siedzibę przedstawicielstwa Komisji Europejskiej i Parlamentu Europejskiego.

W szczególny sposób zasłużył się na rzecz kształtowania stosunków polsko-niemieckich i integracji obu tych krajów w zjednoczonej otwartej Europie. Od 2002 był autorem wielu inicjatyw które przypominały o złożonej historii Wrocławia i przedstawiały go jako miasto otwarte o własnej tożsamości, które ukierunkowane jest na europejską przyszłość.
W 2011 roku Wrocław został odznaczony Polsko-Niemiecką nagrodą, za szczególne zasługi w rozwijaniu polsko – niemieckich stosunków. Nagroda ta przyznawana jest od 1996 roku przez rządy Polski i Niemiec zgodnie z 35 artykułem traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991.

W roku 2016 Dutkiewicz został uhonorowany przez Drezdeński Klub Dziennikarzy nagrodą Ericha Kästnera za wieloaspektowe zaangażowanie w pokojowe kształtowanie wielokulturowej Europy, oraz zaangażowanie w rozwój partnerstwa Wrocław – Drezno.

W Polsce otrzymał w 2006 roku Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za „promowanie Polski za granicami kraju” a w 2009 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za „Wybitne zasługi dla rozwoju samorządu terytorialnego, oraz wybitne osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej”.
Ponadto otrzymał wysokie rangą odznaczenia Belgii (2006), Włoch (2008), Szwecji (2011) i Francji (2011). Od 2011 jest członkiem honorowym, założonej w Camridge w 1988 roku Academia Europea.