Zoo Wrocław: Gibony czapniki już wychodzą na wybieg (ZDJĘCIA)

ATRAKCJE WROCŁAWSKIEGO ZOO - sprawdź, dlaczego warto się tam wybrać

Zoo Wrocław ma nowych mieszkańców. Pod koniec kwietnia i w połowie maja 2013 roku do zoo przyjechały gibony czapniki. Pierwsza przybyła samica Miya z francuskiego zoo Mulhouse, jakiś czas po niej z ogrodu w Zurychu przyjechał samiec o imieniu Fajar.

Gdy zwierzęta przybyły do zoo musiały przejść oddzielne, miesięczne kwarantanny. Jednak już od połowy czerwca są razem, a od ponad tygodnia rozpoczęły zwiedzać swój wybieg, dzięki czemu można zobaczyć je na zewnątrz.

ZOBACZ KONIECZNIE ZOO WROCŁAW MA JUŻ 148 LAT (FOTO)

Zoo Wrocław do ich dyspozycji przygotowało mosty linowe oraz przestronne akacje na ekspozycji nosorożców. Gibony te jednak na razie są bardzo ostrożne i pomimo, że opiekunowie bananami zachęcają je do wejścia na drzewa, gibony bezpiecznej czują się na linach. - Z wrocławskiej dwójki to samica jest bardziej odważna, to właśnie ona jako pierwsza wyszła na zewnątrz i pozwala sobie na dalsze wędrówki - informuje Ryszard Topola z zoo we Wrocławiu.

Czytaj więcej o GIBONACH CZAPNIKACH

Gibony czapniki i akrobacje na wysokości 60 metrów
Czapnik to gatunek występujący w Kambodży, Laosie oraz południowo-wschodniej Tajlandii. Ich nazwa pochodzi od specyficznego umaszczenia, które sprawia, że małpa ta wygląda jakby nosiła czarną czapkę na czubku głowy. U tego gatunku jest bardzo wyraźny dymorfizm płciowy, samce są całe ciemno umaszczone, samice poza czapką oraz ciemną plamą na piersi są brązowe. Niektórzy naukowcy twierdzą, że ciemne umaszczenie pomaga im absorbować ciepło w chłodniejszych okresach dnia.

Wszystkie gibony poruszają się wśród drzew w bardzo charakterystyczny sposób, czyli przeskakując na ramionach z gałęzi na gałąź. Taki sposób przemieszczania się nazywany jest brachiacją. Gibony są jej mistrzami. Potrafią osiągać prędkość ponad 50 km/h wisząc 60 metrów nad ziemią. Czapniki potrafią „przeskoczyć” pomiędzy drzewami na odległość 10 metrów. W takich akrobacjach pomagają im specjalnie przystosowane do tego ramiona, które są o połowę dłuższe od nóg.

Niesamowitą cechą tych zwierząt jest pieśń gibonów, którą codziennie wyśpiewuje para. Jednak to właśnie samice czapników wydają najbardziej spektakularne dźwięki. Zwierzęta te wytwarzają dźwięki na wdechu i na wydechu. Ich pieśń niesie się do 3 km wśród gęstwiny lasów deszczowych. Jest ona tak skomplikowana, że prawie niemożliwym jest jej odtworzenie przez człowieka.

Te piękne i niesamowite zwierzęta są jednak bardzo zagrożone. Główną przyczyną spadku populacji jest utrata naturalnego środowiska. Lasy deszczowe, w których występują wycinane są z prędkością 12 ha na minutę. Kolejne zagrożenie to myślistwo. Kłusownicy polują na nie dla mięsa lub czerpią korzyści, sprzedając je jako zwierzęta domowe. Statystyki pokazują, że nawet do 10 zwierząt ginie w czasie łapania lub transportu na jednego sprzedanego małego gibona.

Obecnie w naturze żyje w najlepszym przypadku 35.000 – 50.000 gibonów czapników, jednak do lat 60. zeszłego stulecia, zanim w Tajlandii rozpoczęto proces wycinania drzew, tylko w tym kraju było pomiędzy 2.000.000, a 3.000.000 tych zwierząt.