Wieś nigdy nie była bogata, ale w XVIII wieku liczyła kilkadziesiąt gospodarstw, miała własną szkołę, gorzelnię, młyn i warsztaty rzemieślnicze. Uprawa ziemi była pracą prawie katorżniczą: położone na stromych zboczach nieurodzajne pola były po każdym deszczu wypłukiwane przez wodę, nieraz aż do litej skały.
Rolnicy ładowali wymytą ziemię w kosze i wnosili na plecach z powrotem. Osadnictwu nie sprzyjał nie sprzyjał także ostry klimat. Wszystko to sprawiło, że jeszcze przed II wojną światową Zalesie zaczęło się wyludniać. Obecnie liczy jedynie kilkanaście gospodarstw.
Wybierając się w Góry Bystrzyckie warto jednak odwiedzić wieś i obejrzeć jego najcenniejszy zabytek – barokowy kościół św. Anny. Najprawdopodobniej ze względu na ubóstwo parafian zrezygnowano z budowli murowanej, ograniczając się do wzniesienia skromnej konstrukcji z drewna. W ten sposób w 1718 roku na terenie miejscowego cmentarza, nieco ponad zabudowaniami wsi stanął niewielki kościółek.
Jego wyposażenie jest równie ubogie i nie byłoby w nim nic szczególnego gdyby nie zespół polichromii pokrywających cały strop i balustradę chóru. Jest to tzw. Biblia Pauperum (Biblia dla ubogich). Ponieważ większość ubogich kmieci z Zalesia zapewne nie umiała czytać, historie ze Starego Testamentu przedstawiono im w postaci swoistego „komiksu”. Wnętrze świątyni zdobi 56 kwadratowych kasetonów. Na każdym widnieje jedna scena. Widzimy więc m.in. Stworzenie Świata (kaseton nr 1), wypędzenie Adama i Ewy z raju (5), Potop (8), budowę wieży Babel (10), walkę Jakuba z Bogiem (20), znalezienie Mojżesza w wodzie (28), przejście przez Morze Czerwone (33), cierpienie Hioba (45), ścięcie Holofernesa przez Judytę (51) i wiele innych. Nie jest to może malarstwo najwyższej próby, ale jego zadaniem było raczej nauczanie i wychowywanie wiernych, a nie dostarczenie im wrażeń artystycznych. Anonimowy malarz starał się w każdym obrazie zawrzeć jak najwięcej detali, by każdy mógł jednoznacznie zidentyfikować biblijną historie i jej bohaterów.
Drewniany ołtarz zdobi z kolei kilka obrazów nawiązujących do Nowego Testamentu: Zwiastowanie, narodziny Chrystusa, Chrzest, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie oraz Zesłanie Ducha Świętego.
Największe, centralnie usytuowane malowidło to Ostatnia Wieczerza. Znajdująca się pod nim łacińska inskrypcja głosi” „Chrystus, który przez tę rzecz wypełnia obietnice Starego Testamentu, uświęca Nowy Testament przez nową tajemnicę”.
Widać więc, że wystrój kościółka stanowi barwną i atrakcyjną katechezę. Obrazy są co prawda podpisane, ale przekaz jest pełny i czytelny nawet dla niepiśmiennego odbiorcy. Mamy więc do czynienia z rodzajem osiemnastowiecznego komiksu.
Po wyjściu ze świątyni warto obejrzeć też cmentarz, na którym zachowały się jeszcze stare, kamienne nagrobki.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
